Toen Google Stadia in maart 2019 werd aangekondigd werd ik, Thibault “cloudboy” Seynaeve, omhuld in een euforische gloed. De toekomst waar ik al zo lang over fantaseerde, was eindelijk aangebroken. Google Stadia kon ook meteen besteld worden, maar ik hield de boot toch nog wat af. De onvolwassen Thibault met zijn impulsaankopen is ondertussen een huurder van een appartement met alle kosten van een ‘echte’ volwassene die op eigen benen staat.

Heeft Google Stadia kans op slagen?

Aan de ene kant was ik razend enthousiast voor Google Stadia, maar aan de andere kant wou ik niet betalen voor een dienst die zich nog moest bewijzen. Je spreekt hier namelijk met iemand die jaren geleden Home Free heeft gesteund op Kickstarter. Ondertussen is er nog steeds geen concreet resultaat van de game en ja, ondanks dat het slechts 15 euro was, word ik nog steeds zuur door eraan te denken. Door die traumatische ervaring heb ik niet meer snel betaald voor dingen die zich nog moesten bewijzen. Maanden heb ik mijn aankoop voor Google Stadia laten bezinken, maar uiteindelijk is het oordeel duidelijk: ik wil Google Stadia en ik ben bereid om ervoor te betalen.

Wat is Google Stadia?

Google Stadia wil niet zomaar je volgende console worden, het wil je laatste console worden. En met reden. Tegenwoordig zijn we allemaal verslaafd aan abonnementen. We willen het beste en het laatste, maar de innovatie gaat sneller dan wat onze portemonnee zich kan permitteren. Toen kwamen diensten zoals Netflix en Spotify en kreeg je voor een maandelijks bedrag toegang tot een gigantische bibliotheek aan entertainment. We zijn verwend geworden en daar spelen de bedrijven maar al te graag op in, met alle gevolgen van dien. Of je het nu wil of niet, het landschap wordt steeds meer versnipperd. Disney haalde bijvoorbeeld al zijn content van Netflix om zijn eigen streamingdienst te lanceren (Disney+), net zoals HBO en andere grote tv-makers. In de gaming wereld zien we soortgelijke zaken. Rockstar Games promoot zijn eigen game launcher (door Red Dead Redemption 2 er eerder op uit te brengen) en over de Epic Games Store zullen we maar zwijgen.

PlayStation Now was een van de eerste clouddiensten die op grote schaal uitrolde.

Google wil nu ook voet aan wal krijgen in de heel lucratieve gamingwereld door niet enkel een nieuwe console te lanceren, maar een volledig nieuw platform. Het is niet overdreven om te stellen dat Google Stadia – mits goede uitwerking – een gigantische impact zal hebben op de gamingwereld. Een volledig digitale toekomst, waar we zelfs geen eigendom meer hebben over de hardware. We huren state-of-the-art servers van Google die onze games draaien in de allerhoogste resoluties en met ongekende performance. Al die beelden worden vervolgens via internet naar een scherm bij ons thuis gestuurd. Het is overigens geen nieuw idee, vele andere bedrijven experimenteren er al langer mee. Niet alleen de grote namen zoals Nvidia (met GeForce Now), PlayStation (PlayStation Now) en Microsoft (Project xCloud), maar ook minder bekende namen zoals Shadow. Bij die laatstgenoemde partij huur je in feite een high-end gaming computer in de cloud. In tegenstelling tot Stadia, krijg je dus toegang tot een volledige computer in plaats van enkel een bepaalde game te streamen.

shadow tech — Shadow geeft je een high-end gaming pc in de cloud die overal toegankelijk is.

Waarom ben ik bezweken?

Eigen aan mij is dat ik geen producten of diensten koop, ik koop levensstijlen. Ik koop geen abonnement op Google G Suite, ik koop een werkomgeving in de cloud die mij productiever maakt. Ik koop geen Netflix-abonnement, ik koop gezellige avonden met een fleecedeken en een goede serie terwijl het buiten regent. Ik koop geen abonnement op Google Stadia, ik koop een leven waar ik mijn games altijd en overal kan ervaren met de hoogste performance. Wanneer je ouders aan de andere kant van het land wonen en je vriendin zelfs in een volledig ander land woont (oké het is gewoon Nederland, ik ben gewoon een dramaqueen) is het niet kunnen meenemen van je games een behoorlijk pijnpunt. Er zijn tijden dat ik een tijdlang een gaming laptop testte en zo mijn games overal kon ervaren en geloof me, als consolegamer proefde ik toen echt voor het eerst hoe vrijheid smaakt. Daarom is de Switch ook zo’n geweldige console. Ik kan al mijn games hervatten op het punt waar ik gebleven was, ongeacht waar ik ben.

Ik koop geen product of dienst, ik koop een levensstijl.

Toch liggen de Westerse games van concurrerende platformen zoals PlayStation en Xbox me beter. Geef mij maar The Last of Us, Destiny, Watch Dogs en Red Dead Redemption. Helaas zijn dat de games die ik niet kan meenemen, want die zijn gebonden aan een bepaalde console. Tijdens de weekends bij mijn ouders – net wanneer ik het meeste tijd heb – moet ik die games dus links laten liggen. Google Stadia lost dat probleem op, want je hebt enkel een internetverbinding (en de Stadia-controller) nodig om je game te kunnen beleven. Even een Chromecast aansluiten op je televisie en je bent klaar om je games te hervatten waar je gebleven was, net zoals thuis. Geen gedoe met updates, opslagruimte of hardware die mogelijk niet compatibel is met je game. Even een game kopen en je kan er letterlijk een vingerknip later mee aan de slag gaan. Ja, het is een goed ding dat die gevoeligheid voor impulsaankopen een ding van het verleden is…

De potentiële achilleshiel

Als we kijken naar wat andere namen presteren (PlayStation, Shadow, etc.) dan heb ik veel vertrouwen in Google. Het is namelijk hét bedrijf bij uitstek om een bepaalde technologie in een stroomversnelling te brengen. Google weet beter dan wie dan ook hoe veeleisend gamers zijn (maandelijks versluist YouTube honderden petabytes aan bandbreedte voor gaming gerelateerde video’s) en ze weten hoe ze performante netwerkinfrastructuren kunnen opzetten die door de hele wereld gebruikt kunnen worden. De servers van PlayStation gaan behoorlijk geregeld offline, terwijl dat bij Google natuurlijk veel minder het geval is.

Toch is Google een nieuwe speler in de gamingwereld en missen ze op dat vlak mogelijk nog wat maturiteit. Dat beseffen ze ook, en daarom trokken ze wat interessante namen (zoals Jade Raymond) aan om voor Google first-party content te maken en mee de richting van Stadia te helpen bepalen. Alles staat of valt ook met die content, en dat is op dit moment nog wat moeilijk in te schatten. De first-party games van Stadia zouden voor mij vooral een leuk extraatje zijn, maar mij gaat het toch vooral om de third-party support. Games waar ik enorm veel tijd in kan investeren (zoals Overwatch, Destiny 2 en GTA) wil ik altijd en overal kunnen spelen. Die third-party support wordt dus van levensbelang, en we zagen bij de Wii U al dat een grote interesse van third-party developers bij de lancering van het platform niet betekent dat die interesse niet kan wegebben.

nintendo wii u — De Wii U begon goed, maar al snel liet de third-party support het afweten. Stadia moet het beter zien te doen.

Bij de Wii U hebben meer en meer third-party developers de ondersteuning voor het platform opgegeven omdat het sop simpelweg de kolen niet meer waard is. Het is een vicieuze cirkel. Zonder goede games, kan een console geen succes hebben, maar een console die geen succes heeft, krijgt ook geen goede games. Voorlopig lijkt dat echter goed te zitten, met kleppers zoals Cyberpunk 2077, Red Dead Redemption 2 en Destiny 2. Het is geen sprint, het is een marathon. Google kan met Stadia rekenen op een behoorlijk momentum en het wordt van vitaal belang om dat momentum te blijven behouden.

Het is geen sprint, maar een marathon. Google kan met Stadia rekenen op behoorlijk wat momentum en het wordt van vitaal belang om dat momentum te blijven behouden.

Founder’s Edition vs Premiere Edition

Heb ik je met dit stuk warm gemaakt om in te stappen in de zorgeloze toekomst van Google Stadia? Mooi! Er is echter ook minder mooi nieuws, want je bent al te laat om nog als een ‘Founder’ gezien te worden. En ja, ik ben ook te laat. Dat betekent dat ik nooit meer de ‘Founder’ badge bij mijn username zal krijgen en ik zal me nooit meer een speciale jongen kunnen voelen, hoe hard mijn mama dat ook probeert. De Founder’s Edition is in onze contreien namelijk volledig uitverkocht. Je kan Stadia nog steeds pre-orderen, maar dan gaat het om de Premiere Edition. De verschillen tussen beide aanbiedingen worden in onderstaande infographic netjes omschreven.

google stadia founder's edition en premiere edition

Bij de Founder’s Edition kreeg je dus volgende zaken:

Chromecast Ultra (4K)
Exclusieve night blue Stadia-controller
Founder badge bij je Stadia-profiel
Mogelijkheid om gebruikersnaam te reserveren (en geen random identificatiecode na je gebruikersnaam, wat alle andere accounts wel hebben)
Buddy Pass: 3 maanden Stadia Pro om aan een vriend te geven
3 maanden Stadia Pro

Wie een Premiere Edition koopt, krijg beduidend minder. Die krijgen namelijk een Chromecast Ultra (t.w.v 79 euro), witte Stadia-controller (t.w.v. 69 euro) en drie maanden Stadia Pro (t.w.v 10 euro per maand). Daar betaal je 129 euro voor, evenveel als de Founder’s Edition. Nog steeds een goede deal, want door alles afzonderlijk te kopen ben je 49 euro duurder uit. Met dat geld kan je al een leuke game kopen op Google Stadia! Bovendien, vergeet niet dat je de Founder’s Edition of Premiere Edition nodig hebt om in november reeds aan de slag te gaan met Google Stadia. Een slimme zet van Google om te polsen naar de interesse voor Stadia en tegelijkertijd een eerste test uit te rollen voor een beperkte groep personen. Een andere manier is om een Buddy Pass te ontvangen van iemand. Wil je Google Stadia dus niet pre-orderen, dan loont het om goed bevriend te worden met een Founder. Een ras waar ik mezelf helaas niet meer bij kan rekenen.