In november vorig jaar kocht ik een Google Stadia controller met Google Chromecast Ultra voor de waanzinnige prijs van 22 euro. Ik nam een gratis Google Stadia Pro abonnement en ik ging op zoek naar een game om te spelen. Ik kwam van een kale reis terug, aangezien elke game die ik leuk vond ook inbegrepen zat in mijn Xbox Game Pass Ultimate abonnement. Elke game, behalve… Wavetale!
Hello smurrie, my old friend!
In Wavetale krijg je de controle over Sigrid. Een jongedame die door haar oma op pad wordt gestuurd om het dorp te redden van de ondergang. Er hangt namelijk een heleboel smurrie op plaatsen waar het niet hoort. Het moet zijn dat uitgever Thunderful Games een voorliefde heeft voor ontwikkelaars die die zwarte brei in hun games verwerken. Ze zijn namelijk ook verantwoordelijk voor het uitbrengen van The Gunk: de populaire puzzelplatformer waar ik eerder al een lovende review over schreef.
Jezus Christus, dit speelt vlot!
Gewapend met een visnet ging ik de smurrie en de vijanden die er verantwoordelijk voor waren te lijf. Wat meteen opviel, is hoe vrij Sigrid zich doorheen de wereld beweegt. Het hoofdpersonage kan springen, zweven en over water lopen met een snelheid en souplesse waar Jezus Christus himself jaloers op zou zijn. Die souplesse zorgt ervoor dat de puzzels in de game geen al te grote uitdaging vormen. En als er al eens een sprong mislukt, omdat de camera je hier en daar iets te hard probeert te sturen, sta je in no-time weer waar je moet zijn om een nieuwe poging te wagen.
Niet uitgebreid, maar prachtig
Wat ook meteen opvalt: de schilderachtige stijl van de game die je op veel momenten met een prachtig kleurenpalet weet te betoveren. De graphics blazen je niet omver, maar je zit wel een tiental uur naar mooie (achtergrond)taferelen te staren. In die omgeving los je al springend, vliegend en meppend puzzels op en tussendoor geef je een select aantal vijanden een pak voor de broek met je visnet. Heel veel verschillende vijanden zal je niet vinden en je beschikt ook maar over 2 aanvallen (gewoon slaan of een spin attack), maar echt storend wordt dat nooit, omdat het allemaal o zo vlot aanvoelt.
Toch een paar minpunten
Het verhaal is niet bijster origineel, maar voldoende meeslepend om je tot het einde te entertainen. Je leert meer over het verleden, over de smurrie en over de inwoners van het dorp. Allerminst origineel waren de zijmissies die je kan voltooien voor deze dorpelingen: verzamel 4 hamers, vind mijn familielid terug, bezorg een boodschap aan, race tegen huppeldepup… De nevenpersonages kregen overigens geen kleurrijke filmpjes om hun missie uit de doeken te doen, zij moesten het stellen met enkele tekstballonnen. Jammer.
Als een kind in een wildwaterbaan
Voor originaliteit zal deze game geen prijzen winnen, maar het geheel is zo toegankelijk en speelt zo vlot dat je er met plezier je tijd in steekt. Eenmaal je op het water hebt leren surfen (al vrij vroeg in de game) en je jezelf een aantal keer als een kanonskogel hebt gekatapulteerd via een van de gekke constructies in de game (was deze wereld vroeger een wildwaterpretpark?), wil je enkel maar meer! Dit alles wordt dan ook nog eens begeleid door een aangename soundtrack en het ziet er (nogmaals!) zo prachtig uit, dat ik echt spijt had toen het verhaal op zijn einde liep.
Wil je graag aan de slag met Wavetale, maar heb je nog geen Google Stadia abonnement? Lees dan hier hoe je 3 maanden gratis Google Stadia Pro kan claimen.
The Review
Wavetale
Vlotte gameplay, mooie graphics, toegankelijke puzzels, een mooie soundtrack en een verhaal dat net voldoende weet te bekoren. De volledige controle die je ervaart over de bewegingen van het hoofdpersonage zorgen voor een aangename spelervaring.
PROS
- Volledige controle over de bewegingen van het hoofdpersonage
- De tekenstijl en kleuren van de omgeving
- Onderhoudend verhaal
CONS
- Onoriginele zijmissies
- Soms iets te sturende camera
- Niet de grootste variatie in vijanden, wapens en vechtmoves
