Review Cyberpunk 2077: V for Vendetta

Games reviewen is doorgaans een enorm leuke (doch veeleisende) taak, maar in het geval van Cyberpunk 2077 een pak minder leuk.

Er is zoveel gaande rond deze game, dat het moeilijk is om een “algemeen oordeel” te geven. Niettemin omdat je een degelijke gaming pc of een next-gen console nodig hebt om de game te kunnen spelen (ik heb de game ook getest op de base Xbox One console en daar is de framerate absoluut onspeelbaar), maar de aanpak van ontwikkelaar CD Projekt RED is ook op het randje van crimineel. Het is moeilijk om mensen aan te raden om hun geld te geven aan een ontwikkelaar die ons heeft voorgelogen. Of een ontwikkelaar met zo’n onethische aanpak jouw zuurverdiende centen verdient, is volledig aan jou om te beslissen. Voor de rest beperk ik me in deze review tot de werkelijke game, en niet de schrijnende omstandigheden eromheen.

Cyberpunk 2077 start met het personaliseren van je personage. De geruchten klopten: je kan ook je geslachtsdeel aanpassen. Daarna dien je te kiezen voor een van de “backstories”. Zo kan je bijvoorbeeld kiezen om te spelen als een “nomad” die voor het eerst naar Night City gaat, of een “man of the street” die reeds alle ins en outs van Night City kent. Zelf koos ik voor nomad, aangezien je als speler ook voor het eerst naar Night City gaat, dus dat leek me de meest logische optie. Het geeft protagonist V een logische origin story.

Tijdens de game krijg je tijdens dialogen verschillende opties voorgeschoteld, maar ze hebben amper een impact op de rest van het verhaal. Volgens Powerpyx heeft 98% van de dialogen geen enkele impact op het verloop van het verhaal. Qua verhaal kom je echter niets tekort, want de lore is enorm uitgebreid en het is dan ook moeilijk om een stil moment te vinden tijdens de game. Ben je niet in dialoog met een personage dat met je meeloopt, dan hang je wel (tot vervelens toe) aan de telefoon met een van je opdrachtgevers. Het is duidelijk dat dit geen snelle action-adventure of shooter is die het moet hebben van zijn spannende gameplay.

Gerelateerde verhalen

Review-in-progress: Vampire: The Masquerade – Swansong – een trio bloeddorstige detectives op zoek naar de waarheid

20/01/2021 - 17:55 - Updated on 18/05/2022

Review Nintendo Switch Sports – Vergeet het polsbandje niet!

Blaast je niet omver

Cyberpunk 2077 is al jarenlang in ontwikkeling en reeds sinds zijn aankondiging in mei 2012 (dat lees je goed) staat de game enorm hoog aangeschreven bij vele gamers. De verwachtingen zijn dan ook enorm hoog, maar het is belangrijk om te weten dat de game je initieel niet omver zal blazen. Het valt dus absoluut niet te vergelijken met een game zoals Spider-Man of God of War die je meteen bij de keel grijpt. Cyberpunk 2077 heeft tijd nodig om op gang te komen en hoe meer tijd je erin investeert, hoe meer je ervoor terug zal krijgen. Je leert de personages namelijk steeds beter kennen, en ontwikkelt er op die manier een band mee. Qua character development kan dit wel tellen.

De game beschikt over een vrij hoge leercurve, die je bijvoorbeeld duidelijk merkt in de skill tree. Het vraagt heel wat ervaring en trial-and-error om de verschillende onderdelen (zoals stealth) te begrijpen en naar je hand te kunnen zetten. Verder grijp je wel alle spullen mee die je kan vinden, terwijl je geen enkel idee hebt waarvoor je ze ooit zal kunnen gebruiken. Veel van die items zijn ook letterlijk nutteloze rommel. Vergelijk het gerust met een Fallout-game. Ben je een ongeduldige gamer die zich gewoon wil focussen op een verhaal zonder alle mechanics van de game te moeten uitpluizen, dan kom je bedrogen uit met Cyberpunk. Dat is niet noodzakelijk kritiek op de game, want er zijn meer dan genoeg gamers die niets liever doen dan een game tot op het bot te leren kennen.

Ongeziene sfeer

Waar de game wel meteen indruk maakt, is met zijn sfeer. Night City is een stad die uitnodigt om verkend te worden. De speelwereld is gedetailleerd en het is bijna alsof je de louche eetkraampjes en bouwvallige steegjes kan ruiken terwijl je er voorbijloopt. Het rijden in de game verloopt nogal stroef en de minimap zorgt er op een manier voor dat je steeds je afslag mist, maar toch is er een bepaald charme wanneer je in first-person view vanuit je futuristische wagen de speelwereld leert kennen.

Het is dan ook zonde wanneer een hardnekkige bug je weer uit die ervaring haalt. Ook al speel je op een next-gen console (ik speelde op Xbox Series X), bugs en vreemde glitches zijn talrijk aanwezig. Denk dan bijvoorbeeld aan twee telefoongesprekken die plots door elkaar lopen of random pop-ins van vijanden.

Ik zei al dat de game je niet meteen omver weet te blazen, maar Cyberpunk wordt wel een stuk interessanter na enkele uren. Het verhaal krijgt een twist en wordt een stuk interessanter en minder voor de hand liggend dan je in eerste instantie dacht. Die sfeer wordt ook kracht bijgezet door de soundtrack, uitstekende voice acting en de gun handling. Je kan aan de slag met een enorme variatie aan wapens, en je merkt ook de impact ervan. Vijanden worden bijvoorbeeld letterlijk een meter achteruit geblazen wanneer je ze neerschiet met een shotgun. En geef toe, wanneer je volgende reloading animatie ziet, dan word je toch meteen blij?

Frustrerende gameplay-elementen

Kijk je puur naar de missies die je krijgt voorgeschoteld, dan is er in feite niet veel om over te klagen. De missies dragen op een betekenisvolle manier bij aan het overkoepelende verhaal en er zit meer dan genoeg variatie in om niet repetitief te worden (iets waar veel andere open world games wel tegen zondigen). Het is duidelijk dat de ontwikkelaar zijn tijd heeft genomen voor deze game.

Toch zijn er meer dan genoeg zaken die ervoor zorgen dat Cyberpunk spelen voor mij meer een taak werd dan een genot. Eerder had ik het al over alle items die je kan meegrijpen, waarvan je niet eens weet waar ze voor dienen. Je wil echter ook niets missen, dus dan neem je simpelweg alles mee, ook al vertraagt dat het tempo van de game enorm. Ook enorm vervelend is wanneer je tijdens een missie zonder munitie valt, en vervolgens extra munitie moet craften via een menu dat absurd slecht in mekaar zit. Ook inventory management (het woord alleen al zorgt al voor rillingen) verliep enorm moeizaam en was voor mij een grote bron van frustratie. De game zit propvol dergelijke “mogelijkheden” die het wel een heel verregaande en geavanceerde game maken, maar dan stel ik me de vraag of het team zich niet op de verkeerde zaken heeft gefocust.

Verdict

Hoe meer tijd je in Cyberpunk 2077 steekt, hoe meer je ervoor terug zal krijgen. De game aanraden blijft een onmogelijke opdracht. In eerste instantie is het lastig om mensen aan te raden om geld te geven aan een ontwikkelaar die ons schaamteloos heeft voorgelogen uit winstbelang. Verder verkeert de game ook gewoon in een vervelende positie. Als last-gen gamer (PlayStation 4 en Xbox One) is de game in zijn huidige staat nu absoluut niet aan te raden aangezien hij quasi onspeelbaar is (zeker op base consoles). Heb je een next-gen console, dan wacht je beter op de next-gen update van de game zodat je de game op de beste manier kan ervaren, al zal die patch niet in de volgende maanden beschikbaar komen. Realistischer is om die update te verwachten tegen eind 2021. Enkel als pc-gamer met deftige gaming pc lijkt het nu een goed moment te zijn om aan de slag te gaan met de game. Voor alle andere gamers, voelt de huidige versie meer aan als een “early build”. Het is niet voor niets dat Sony de game momenteel uit zijn eigen winkel heeft gehaald. En zelfs al draait de game technisch perfect, dan is het alsnog belangrijk om te weten dat Cyberpunk over tal van problemen beschikt die het geen perfecte game maken.

Review disclosure