Wanneer je een hoge toren bouwt op slechte funderingen, valt die toren ongetwijfeld binnen de kortste keren om. Wat overblijft is een puinhoop van jewelste. Square Enix gaf Platinum Games (bekend van kleppers zoals Vanquish, Metal Gear Rising, NieR Automata en Bayonetta) het vertrouwen om een nieuwe game toe te voegen aan een lijst van toppers, maar zag zijn vertrouwen beschaamd: Babylon’s Fall is lelijk, inspiratieloos en repetitief.
Klassieke dungeon crawler
In alle eerlijkheid: Babylon’s Fall biedt exact wat ik ervan verwacht had: hacken, slashen en looten met je vrienden of onbekenden in een online co-op setting. Het is niet voor niets dat ik me vrijwillig had opgegeven om deze game te reviewen. Na mijn ervaring met Diablo III had ik enorm veel zin om nog eens oldschool monsters te gaan slayen in een klassieke dungeon crawler.
Lelijk als de nacht
Op de releasedatum startte ik vol verwachting de game op en de eerste teleurstelling was meteen al een feit: de menu’s gaven een verouderde indruk en in de character creator viel ik haast achterover van de flauwe afwerking van mijn personage. Je kan overigens kiezen uit 3 factions: Huysian (snel), Agavian (sterk) en Geleilon (gifmengers). Ik koos voor een Geleilon type, maar kan al meteen zeggen dat ik die keuze niet gereflecteerd zag in de gameplay: uiteindelijk kon mijn vriendin, die een Agavian personage koos, met exact dezelfde wapens spelen en merkte ik geen enkel verschil in onze speelstijl, sterktes of zwaktes.
Welk verhaal?
Het kan aan mij liggen, maar in dit soort hack and slash games boeit het verhaal me al bij aanvang voor geen meter. Ik moest dus even gaan opzoeken waar het over ging. Je speelt een gladiator in een middeleeuwse fantasy-versie van het Midden-Oosten. In een competitie om het tot Sentinel of geëerde krijger van Babylon te schoppen, moet je de toren van Babel beklimmen en gaandeweg alle vijanden in de pan hakken. Leuke twist: aan je rug hangt een Gideon Coffin, een tikkende tijdbom die ervoor zorgt dat je naast je klassieke lichte en zware aanval, ook twee speciale aanvallen kan uitvoeren. Je kan kiezen aan welke knop (en dus ook welke soort aanval) je je zwaard, hamer of boog toewijst. Dus afhankelijk van je gewenste speelstijl, zijn er wel wat personaliseringsmogelijkheden. Wie toch geïnteresseerd is in het verhaal, moet zich door de lelijke CGI-filmpjes en zwakke dialogen worstelen. Liever jij dan ik.
Hersenloos grinden en stats opkrikken
Hoewel dit spel weinig enthousiasme bij me heeft opgewekt, heb ik me tijdens de eerste uren van deze game wel al geamuseerd. Er is namelijk iets kinderlijk eenvoudigs aan hacken en slashen wat het ontzettend ontspannend maakt. Wanneer na een level blijkt dat je zeldzame loot hebt gescoord en je kan pronken met een veel sterker zwaard of een unieke uitrusting voor je personage, betrap ik mezelf toch steeds weer op het enthousiasme om verder te spelen en die cijfertjes en stats nog verder op te krikken.
Inspiratieloze levels
Het jammere is echter dat dit hacken en slashen in zo’n lelijke omgeving moet gebeuren. Elke dungeon in dit spel is namelijk een sfeerloze en inspiratieloze kopie van de vorige, waardoor enkel nog het brainless button bashen overblijft. De boss fights zijn wel leuk, maar liggen zo ver uit elkaar dat ze het verschil niet kunnen maken. Bovendien is het verloop van het spel ook ongelooflijk voorspelbaar: je wordt in een dungeon gedropt, verslaat een hoop vijanden, loopt en springt naar de volgende locatie (al dan niet onder water, what’s up with that?) en verslaat de volgende wave vijanden tot er een iets sterkere vijand op je wacht. *Geeuw*.
Lelijk, lelijk, lelijk.
Had ik al vermeld dat Babylon’s Fall er lelijk uitziet? Ja? Mijn excuses, maar ik kan er echt niet van over hoe ontzettend lelijk deze game is. Babylon’s Fall lijkt wat op een slechte port van een mobile game. Er zijn ongetwijfeld PS2-games die er mooier uitzien. Ik ben er zelfs zodanig hard van overtuigd, dat ik er een apart artikel aan gewijd heb.
Tu quoque, fili mi?
Jij ook al, mijn zoon? We herinneren ons allemaal nog hoe Square Enix erin geslaagd is om Marvel’s Avengers om zeep te helpen door er een live service game van te maken waarbij er met mondjesmaat nieuwe content werd gelost. Na dit fiasco dachten ze ginder: “dat doen we nog eens!” en zo werd ook Babylon’s Fall opgezadeld met ’tiers’, ‘seasons’, shops waarin je real life money kan spenderen en de belofte dat er nog extra content zal volgen. Weet je wat, Square Enix? Doe geen moeite. Over enkele weken zijn we deze game hopelijk allang weer vergeten.
The Review
Babylon's Fall
Hack, slash, loot and repeat. Of nog beter: begin er gewoon niet aan. Babylon's Fall is een inspiratieloze en lelijke game die beter nooit werd gemaakt. Ben je toch een fan van het genre? Haal Diablo III dan nog eens van onder het stof. Het ziet er ongetwijfeld beter uit.
PROS
- Exact wat ik ervan had verwacht: hacken, slashen en looten
- Online co-op mogelijkheden
CONS
- Lelijk als de nacht
- Repetitief as f*ck
- Pay to win
- Server issues
- Geen couch co-op
