New Tales from the Borderlands Review – Onverwachte sequel

Tales from the Borderlands is één van de meest geliefde games uit het ter ziele gegane – maar inmiddels ook weer gereanimeerde – Telltale Games. Wie had gedacht dat er na al die jaren nog een ‘vervolg’ zou komen op een Telltale-avontuur nadat de studio op zo’n roemloze manier was stilgelegd? New Tales from the Borderlands, dit keer intern ontwikkeld door Gearbox Quebec, laat het episodische formaat achterwege in zijn distributie (maar niet in zijn structuur) om een nieuw verhaal te vertellen in het Borderlands-universum.

Meet the team

Een goeie acht jaar na de release van de eerste episode, keren we terug naar de wereld van Pandora om een ander verhaal te beleven. Deze keer gericht op de metropool Promethea, al in het verleden slachtoffer van een oorlog tussen bedrijven, en gloednieuwe personages. Anu is een enthousiaste en briljante wetenschapper die een hekel heeft aan geweld in al zijn vormen, altijd op de rand van een paniekaanval als het te chaotisch wordt. Octavio is de adoptiebroer van Anu, een jongeman zonder richting die in de criminaliteit terechtkwam. Fran vervolledigt het trio hoofdpersonages. Zij verloor alles wat ze in het leven had door de laatste bedrijvenoorlog. Haar winkel is grotendeels verwoest en ze zit in een moderne rolstoel uitgerust met elk gadget, waardoor ze verlangt naar wraak tegen elk bedrijf.

Het zijn over-the-top helden, zoals je van een Borderlands-game verwacht, maar desondanks ook nogal alledaagse personages die hier hun eigen grote avontuur beleven. Bovendien is er ook een selectie van coole personages boordevol persoonlijkheid in enkele geslaagde bijrollen, zo is LOU 13 misschien wel het beste personage in de game. Zonder dit interactieve verhaal te spoilen, bevindt onze groep zich midden in een scenario die opnieuw de legendarische Vaults en hun inhoud van schatten en geavanceerde technologieën als rode draad heeft. Het verhaal is over het algemeen plezierig geschreven: met vaak meeslepende en tegelijk ook altijd grappige dialogen, met een hoop flauwe woordspelingen.

Bouwt verder op de Telltale-formule

New Tales from the Borderlands behoudt de typische Telltale-formule van zijn spirituele voorganger, ook al wordt het uitsluitend verkocht als een complete game met alle vijf afleveringen. In ieder geval speel je om de beurt met één van de drie personages, al kan dit ook zomaar in het midden van een scène veranderen. De focus ligt nog steeds op dialogen, die door de speler via één van de (meestal) vier antwoordopties in de gewenste richting worden gestuurd. Dit beïnvloedt het verdere verloop van de scène, maar verandert ook min of meer de relatie van de personages tot elkaar, wat uiteraard weer leidt tot enkele vertakkingen die de loop van het verhaal kunnen veranderen. De plot is niet bepaald briljant, maar het humoristische script vertelt wel een aangenaam verhaal en je gaat wel geven om Fran, Anu en Octavio.

Gearbox Quebec probeert de gekende formule enigszins te evolueren, maar doet uiteindelijk niets baanbrekends voor het genre. Er zijn verwaarloosbare secties waarin we kleine omgevingen mogen verkennen op zoek naar objecten en personages om mee te praten, en elke protagonist heeft ook gadgets die uniek zijn voor elk van hen. Het zal je wellicht ook weinig verrassen dat er ook flink wat Quick Time Events op je afgevuurd worden. Je krijgt een waarschuwing op het scherm die je de tijd geeft om de controle te nemen. Wat wel nodig is, want er zijn genoeg momenten waarin je minutenlang geen interactie hebt.

Gezapig tempo

Het tempo van het avontuur, verdeeld in vijf afleveringen waarmee je een goede acht uur zoet bent, zit uiteindelijk niet strak genoeg. De vele, eindeloos aanvoelende, monologen kunnen soms vermoeiend zijn en het helpt zeker niet dat er dus ook hele lange momenten zijn waarin je niet intensief deelneemt aan het verhaal en het niet nodig is om een controller in je handen te hebben. Eerder dit jaar beleefde ik met ‘As Dusk Falls’ nog een interactief verhaal, dat voortdurend om mijn aandacht vroeg en mij daardoor ook meer entertainde.

Alles ziet er nu een stuk beter uit dan in de Tales from the Borderlands-game onder leiding van Telltale. “Ja, duh!”, hoor ik je al denken, maar ik wil maar zeggen dat hun verouderde technologie niet langer gebruikt wordt in New Tales from the Borderlands. In plaats daarvan wordt het hele ding aangedreven door de Unreal Engine. De cel-shading komt mooier uit de verf, dankzij overtuigende gezichtsuitdrukkingen en animaties komen de vreemde personages echt tot hun recht, decors zien er stuk levendiger uit, en ook de talloze cutscenes zijn goed geregisseerd.

Conclusie

New Tales from the Borderlands vervolgt het pad van zijn voorganger, met dezelfde komische verve, maar ook zonder iets nieuws aan het genre te brengen. Ondanks enkele tekortkomingen – er zijn echt te lange momenten zonder interactie en vermoeiende dialogen – heb ik mij weer kostelijk geamuseerd met deze sequel, die wederom op een vermakelijke manier het Borderlands-universum gebruikt voor een verhalend avontuur. Als je net als ik tuk bent op dit soort interactieve avonturen, dan weet New Tales from the Borderlands voldoende te entertainen om niet teleurgesteld te worden.