Marvel’s Midnight Suns Review – Lichtpuntje in donkere dagen

Een nieuwe Marvel game komt binnengeslingerd (see what I did there). Ditmaal onder de titel Marvel's Midnight Suns. Marvel koestert duidelijk de ambitie om verschillende genres uit te proberen want ditmaal betreft het een Tactical RPG. Is Marvel op weg om ook de gamewereld te veroveren, of houden ze het beter bij het grote scherm?

Het verhaal van de Midnight Suns begint wanneer Hydra opnieuw met krachten probeert te spelen die ze niet meester kunnen. We worden in een setting gedropt die uit de nieuwe Indiana Jones film lijkt te komen. Uit een tombe komt een monster, Lillith, die zin heeft om wat mindgames met de wereld te spelen. Ze neemt Hydra volledig over.

Terwijl je in een tutorial probeert om haar leger te stoppen blijkt het al een verloren strijd te zijn. Een tijd later maken ze het hoofdpersonage wakker: the Hunter. Hunter is volledig getraind om Lillith (aka je mama), te doden en haar tiranie te stoppen.

Vele helden komen samen om met jou, als Hunter, je moeder te stoppen. Hierbij komen helden samen met een erg hoog IQ en helden met onverklaarbare magische krachten. Dit zorgt voor een leuke omgang tussen de twee gewichten op de weegschaal. Zo kan je zien hoe Tony Stark omgaat met deze aanwezige magische krachten, terwijl hij zelf meer voor het logische is.

De gameplay kunnen we opdelen in twee grote blokken. Het eerste blok is de exploration. De basis waar je ongeveer de helft van je tijd zal spenderen is The Abbey. Dit is een oud kasteel waar magische wezens en spirituele krachten aanwezig zijn. Zo is er een shapeshiftende kat en een levende vuurdemon die zich in de oven heeft gevestigd. The Abbey heeft een erg grote oppervlakte die volledig te verkennen is. Hier verzamel je resources, collectables of vind je hier en daar een side quest.

Tijdens je aanwezigheid in the abbey kan je praten met de verschillende heroes die aanwezig zijn. Wanneer je start zijn er een 8-tal heroes beschikbaar. Je kan er meer vrijspelen wanneer je de verhaallijn verder speelt. Door met deze heroes te praten, ze mee te nemen op missies of met ze rond te hangen, kan je hun vriendschapslevel omhoog brengen. Door dit te doen krijg je bonussen op missies en kan je betere kaarten vrijspelen. Kaarten? Oh ja, dat is het tweede groot deel van de gameplay.

De battles is waar je de tweede helft van je tijd zal spenderen. Bij elke missie krijg je drie helden mee. Meestal is één hero al vooraf voor jou gekozen, waarbij je deze dus verplicht moet meenemen. Elke hero heeft een deck van 8 kaarten. Deze kaarten zijn skills, aanvallen of super aanvallen. Met skills kan je healen of geef je statuseffecten aan bondgenoten of vijanden. Met gewone aanvallen richt je schade toe. Super aanvallen kosten een soort van “mana” of punten die je krijgt door skills en aanvallen te gebruiken. Deze zijn vaak wel een tikkeltje sterker dan je gewone aanvallen.

De kaarten hebben vaak ook een aantal effecten. Zo heb je Quick die ervoor zorgt dat je meer dan drie kaarten kan spelen in een beurt. Geen overbodige luxe wanneer je omsingeld wordt door een kudde Hydra.

Er zijn ook drie verschillende soorten vijanden. Eerst en vooral heb je enemies die geen HP hebben. Die kan je dus verslaan door één aanval aan te richten of de ene tegen de andere te laten botsen. De tweede soort zijn elite enemies. Deze hebben vaak wat sterkere aanvallen of buffen andere en hebben wel een HP balk. Als laatste hebben we de villains. Deze vallen meerdere keren aan tijdens hun beurt en doen dit ook willekeurig. Vaak kan je de intenties zien van je vijanden, waardoor je hier tactisch kan inspelen. Maar dit ontbreekt dus bij de villains.

In combat kan je ook je omgeving gebruiken om vijanden te verslaan of te stunnen. Elke beurt heb je maar één verplaatsing die je kan doen. Wanneer je aanvallen doet met de heroes verplaatsen ze echter ook. Ik heb gemerkt dat je positie op het veld erg belangrijk is tijdens de gevechten. Je krijgt ook maar één movement die je kan gebruiken. Ik heb het een paar keer meegemaakt dat een misklik me wel een hero kostte.

Elke hero heeft een bepaald iets waarop gefocust wordt in hun kaarten. Zo focust Spider-man zich op aanvallen met de omgeving en Iron Man op een redraw mechanic. Ergens zitten ook combo’s verstopt met andere heroes. Maar het is aan ons om deze te vinden.

Tijdens je gesprekken met personages kan je vriendschapspunten verdienen. Maar vaak krijg je ook drie opties in een gesprek. Deze hebben invloed op je balans. Je hebt een positieve, neutrale, of negatieve houding die je kan aannemen. Positieve geven je Light points, neutraal niets en negatieve Dark points. Door in een bepaalde balans te raken krijg je als Hunter andere kaarten. Dit zorgt in principe voor twee verschillende speelstijlen. Of drie als je ze combineert.

Iets wat ik nog niet heb aangehaald zijn de graphics. Cutscenes lijken wat ondermaats. In vergelijking met andere Marvel games zoals Guardians of the Galaxy en Marvel’s Avengers presteert deze iets minder. Het rondlopen in de Abbey verloopt ook wat cluncky. Je personage maakt niet erg vlotte bewegingen. Maar wat verwacht je van iemand die zo’n 300 jaar lag te slapen?

Een tactical game zoals Xcom gecombineerd met kaarten had ik nooit zien aankomen. Je positie is zeer belangrijk. Hoe hoger de moeilijkheidsgraad hoe erger de game je ook hierop afstraft. Het is leuk dat we een deck kunnen maken, aanpassen en nieuwe kaarten kunnen verzamelen voor onze helden, maar ergens vond ik het aantal wat weinig. Met maar slechts acht kaarten voelde ik me wat gelimiteerd.

Conclusie

Hoewel de game Xcom vibes heeft bestaat er niet zoiets als dekking zoeken. Dat miste ik ergens wel. Hierbij kon je achter een muur schuilen om zo geen klappen te moeten vangen, maar hier moeten de helden ze continu incasseren.

Het verhaal vond ik goed en is wel iets typisch Marvel, maar wat me vooral dreef om te blijven spelen was het unlocken van de nieuwe heroes. Wanneer ik er weer eentje aan mijn verzameling mocht toevoegen kon ik niet wachten om te zien hoe hun deck werkte en welke nieuwe combinaties mogelijk waren.