Life is Strange Remastered Collection Review – Fijne games, onnodige remaster

Life is Strange Remastered (of Arcadia Bay Collection, waarmee de games voor het eerst op de Nintendo Switch verschenen) is een uitgave die de geremasterde versies van Life is Strange (2015) en Life is Strange Before the Storm (2017) bundelt. Twee goede verhalende games, dat zeker, maar deze heruitgave voelt onnodig.

De tijd terugspoelen

In Life is Strange speel je als de jonge Max Caulfield, een fotografiestudente aan de Blackwell Academy, een gerenommeerde kunstschool in het fictieve stadje Arcadia Bay. Max redt het leven van haar beste vriendin Chloe Price in een gevecht en ontdekt dat ze de kracht heeft om terug te gaan in de tijd en de loop van de gebeurtenissen te veranderen. Dit verhaal heeft een zeer goed geschreven script, dat naast de bovennatuurlijke inhoud de mysterieuze verdwijning van een zeer populair meisje omvat, evenals gemeenschappelijke angsten zoals het verlangen om geliefd en geaccepteerd te worden door klasgenoten, pesten, drugsproblemen, misbruik en een sinister complot dat zich achter de schermen afspeelt. Oh, en een naderende storm zal de stad over een paar dagen verwoesten…

Life is Strange Before the Storm is dan weer een proloog die zich drie jaar voor Life is Strange afspeelt. Dit avontuur focust zich op Chloe Price en haar relatie met Rachel Amber, een mooi meisje, getalenteerd en voorbestemd voor succes. In een complot met een bergbrand, politieke corruptie, persoonlijke drama's en een zeer gevaarlijk familiegeheim, moet Chloe haar sluwheid en humor gebruiken om een mysterie op te lossen en Rachel te helpen omgaan met een zeer ernstig dilemma.

Chloe mist Max' bovennatuurlijke krachten. Als prequel zou het natuurlijk geen narratieve zin hebben voor nieuwe protagonist Chloe Price om deze kracht te hebben, maar dat betekent niet dat ons meisje machteloos is. Chloe haar ‘superpower’ is om discussies en dialogen naar haar hand te zetten door de juiste argumenten en beledigingen te kiezen. Het is niet zo bijzonder als het vermogen om terug te gaan in de tijd, maar het levert desondanks wel enkele leuke momenten op.

Nog steeds de moeite waard

Een pakket met de twee games dus, die als afzonderlijke titels op je console worden geïnstalleerd. De geremasterde versie van Before the Storm bevat alle extra content die al voor de game is uitgebracht, inclusief de DLC en pre-sale bonus, met extra outfits en de bonusaflevering Farewell, waarin we de dag kunnen beleven waarop Max en Chloe uit elkaar gaan.

De basis gameplay is vergelijkbaar in beide games. In controle van de protagonist verkennen we de omgevingen en kunnen we communiceren met objecten of mensen, puzzels oplossen of beslissingen nemen. De manier waarop we handelen heeft gevolgen in de toekomst omdat het invloed heeft op het verloop van het verhaal en de manier waarop andere personages ons zien. Ik vind het fantastische verhalen die nog steeds de moeite waard zijn om te ervaren.

Before the Storm is zeker een goede game, maar het is ondanks een goed tempo wat kort en minder memorabel als de eerste game. Life is Strange is een veel betere ervaring, met een briljant script en een prachtig gebruik van de mechanica van het teruggaan in de tijd. Een topper waarmee ontwikkelaar Dontnod Telltale Games op eigen terrein het nakijken gaf.

Onnodige remaster

De twee games die deel uitmaken van deze collectie blijven na al die jaren makkelijk overeind staan en kan ik nog altijd aanbevelen omdat ze zo’n boeiend verhaal vertellen. Dat gezegd hebbende, lijkt de remasterbehandeling weinig waarde toe te voegen aan de originele games, omdat de verbeteringen vrijwel onmerkbaar en in sommige opzichten zelfs twijfelachtig zijn. De verbeteringen aan de gezichtsanimaties in de originele Life is Strange zijn van een wisselende kwaliteit, waarbij de extra plamuurlaag vaak zorgt voor wat vreemde gezichten. Subtielere uitdrukkingen bij andere personages zijn plots verdwenen. In een spel dat vertrouwt op de emoties van zijn personages om spelers betrokken te houden lijkt mij dat geen goede zaak.

De omgevingen zijn wel duidelijk opgefrist, vooral dankzij de verbeterde belichting, maar sommige scènes hebben daar precies weinig baat bij en lijken juist overbelicht. De nieuwe belichtingstechniek maakt donkere scènes, zoals die in de Chaos Theory-episode van Life is Strange, dan weer moeilijker te navigeren. De verbeteringen zijn dus eigenlijk niet consistent en bovendien krijgt de performance nog te vaak een schop onder het achterwerk. En wat met al die (kleine) bugs of die korte laadtijden tussen elke scènewisseling?

Op één of andere manier doen de verbeterde graphics echt afbreuk aan de prachtige esthetiek van de originele games. Het ene moment denk je dat de oppoetsbeurt flink geslaagd is, terwijl even later die gedachte volledig teniet wordt gedaan en ik nog meer ga twijfelen aan het bestaansrecht van deze ietwat prijzige remaster. Al waren ze ook inbegrepen in de Ultimate Edition van Life is Strange: True Colors.

Verdict

Zo zie ik te weinig goede redenen om deze remasters te kopen als je beide games al bezit. Twee games die allebei nog steeds goed speelbaar zijn in hun originele staat. De eerste Life is Strange is op het moment van schrijven ook nog ‘maar’ acht jaar oud, al had die technisch ook wel wat probleempjes en dus zeker baat kunnen hebben bij een flinke upgrade. Nieuwkomers kunnen een aankoop nog overwegen, zeker als ze op de Switch spelen en deze titels initieel gemist hebben, want je speelt deze in de eerste plaats voor de boeiende verhalen vol jeugdig drama die ze vertellen. Het is immers geen vreselijke manier om beide titels op deze manier te spelen, maar de halfslachtige inspanning die hier is geleverd kan ik niet negeren. Een dikke 8 voor de originele games, een povere vijf voor de halfbakken remasters!