Indiegames kunnen soms nogal whacky zijn en raar uit de hoek komen. En dat is precies waar de ontwikkelaars van The Crackpet Show voor gingen. Vixa Games brengt ons een roguelike waarbij je toch even nadenkt of het woord “crack” in de titel er iets mee te maken heeft.
Early Access
Voor ik begin met het hele verhaal over deze game wou ik toch eerst nog even duidelijk zeggen dat dit een Early Access Review is. Concreet betekent dit dat ik de game speelde voor het volledig afgewerkt is. Meer en meer indie developers gebruiken deze functie en vooral op Steam. Zo kunnen ze wat extra geld inzamelen om het ontwikkelen van de game wat sneller vooruit te laten gaan en ondertussen kunnen wij al genieten van de game. De ontwikkelaars brachten een roadmap uit om aan te duiden wanneer wat precies in de game komt. Ik speelde de game vooral tijdens de kerstupdate.
A bullet hell
The Crackpet Show is een game die zich, zoals de titel al doet vermoeden, afspeelt in een show. Je doet mee in een talentenshow waar je andere dieren afknalt. Fans kijken naar je en bij het verslaan van vijanden krijg je likes, wat het ‘geld’ is in deze game. Met deze likes kan je uiteraard verschillende items kopen in winkels.
The Crackpet Show doet mij vooral denken aan games zoals The Binding of Isaac en Enter the Gungeon. Je gaat van kamer naar kamer en schiet er op los terwijl je kogels van vijanden ontwijkt. Op het einde kom je een baas tegen en hopelijk ben je sterk genoeg om hem te verslaan. Ben je dat niet, dan moet je weer helemaal opnieuw beginnen.
Je bent vast wel bekend met het woord auto aim als je wat shooters hebt gespeeld. Het grote verschil met de games die ik hierboven opsom is dat The Crackpet Show auto aim heeft. Je hoeft dus zelf helemaal niet te mikken naar vijanden. Je zou denken dat dat alles makkelijker maakt, maar toch beloof ik je dat het nog steeds een uitdaging blijft om alle afleveringen uit te spelen.
Onderweg vind je nieuwe wapens, perks of items die je kan gebruiken bij het overleven in de kamers.
Choose your fighter
Net zoals in de vele andere roguelikes heb je hier de keuze om je klasse te kiezen. Op dit moment zijn er vier verschillende klassen beschikbaar om uit te kiezen.
- Medic: heeft een healing item
- Engineer: heeft een turret en een geweer die vijanden kan verdoven
- Soldier: je standaard soldaat die veel schade kan aanrichten
- Tank: heeft een shotgun en kan even geen schade nemen van vijanden
De verschillende klassen hebben niet al te veel invloed op het spel. Al vlug vind je een ander wapen waarvoor je je oud wapen weg werpt of vind je een beter item om te gebruiken. Natuurlijk helpt de klasse die je kiest je wel een beetje om een goede start te nemen. Hoe dan ook, het valt te zien hoe je de game het liefst speelt.
Bingen!
Zoals ik al eerder zei, speelt de game zich af in een showvorm. Dicey Dungeons nam hierbij een soortgelijke aanpak: in plaats van willekeurige bazen tegen te komen, kies je eigenlijk zelf welke baas je zult verslaan. Dit is de episode die je selecteert. Bij het uitspelen van een episode speel je een andere vrij. Bij de eerste episode had ik zelf het gevoel dat het nogal vlot ging. Natuurlijk kwam dit ook door mijn jaren ervaring in soortgelijke games. Maar al vlug merk je dat het alsmaar hectischer en moeilijker wordt om het einde te bereiken. Daarnaast worden de bazen ook telkens pittiger.
Op dit moment zijn er twee seizoenen beschikbaar waarbij er telkens zes episodes zijn. Wat dus een totaal maakt van twaalf verschillende soorten levels die je kan spelen.
Metaprogressie
In roguelike games vinden we meestal wel een vorm van metaprogressie. Dit wil zeggen dat je bepaalde upgrades kan kopen die je vooruithelpen. Bij het verslaan van bazen en zo ver mogelijk te geraken in de episodes verdien je punten en trofeeën. Met die punten kan je upgrades kopen voor wapens, skills en items. Hierbij moet je telkens kiezen uit twee van dezelfde soort en bij het betalen van een punt, zal deze sterker worden.
De trofeeën gebruik je in een soort van skill tree. Om de skill tree te verwerken in het thema wordt deze omgevormd in een sponsorship. Hier vind je verschillende upgrades die de gameplay wel wat aanpassen. Voorbeelden zijn extra levens, andere soorten kamers of de optie om twee wapens vast te houden.
Co-op
De meeste roguelikes speel je alleen of maximum met één andere persoon (of huisdier) extra. Deze keer kan je met vier spelers tegelijk spelen. Hierbij veranderen wel een aantal aspecten in de game. Zo is er een button smashing minigame wanneer je beiden strijdt voor dezelfde perk of is er een stemsysteem om te kiezen welke weg je precies zal opgaan. De ontwikkelaars nodigen je eigenlijk zelf uit om de game met meerdere te spelen. Zo hebben ze zelf een gids gepost hoe je makkelijk met meerdere mensen via Steam kan spelen.
Alles is leuker met vrienden, toch? In The Crackpet show is dat ook het geval. Bij het spelen met een vriend had ik niet onmiddellijk het gevoel dat de game moeilijker werd. Mocht je dus vastzitten op een bepaald stuk is het dus wel verstandig om een helpende hand erbij te roepen. Aangezien de vijanden niet sterker worden, wordt alles dus makkelijker met twee.
Mijn medespeler was de zogezegde ‘speler 1’. In vele spellen zou dat betekenen dat alleen hij de juiste weg kan kiezen en welke perks hij neemt en dergelijke. Maar door een handig stemsysteem is dit niet het geval. Wat me wel opviel was dat mijn auto aim soms automatisch naar de vijanden mikte van ‘speler 1’. Ook al stond ik aan de andere kant van de map. Ik geloof dat dit eerder een bug is dan een feature.
Conclusie
De game ziet er nogal vreemd uit aan de buitenkant, maar aan de binnenkant hebben we wel een game die bingeable is. Zo probeer je sowieso verschillende klassen uit om toch maar de episode eens af te krijgen. The Crackpet Show heeft een whacky stijl, wat deze game ook net dat ietsje leuker maakt. In vergelijking met andere games heb ik wel wat het gevoel dat er een verhaal ontbreekt. Voorbeelden zoals The Binding of Isaac en Hades hebben waanzinnige diepgang en interessante achtergrondverhalen.
Er is nog een hele lading aan nieuwigheden die dit jaar zouden moeten toegevoegd worden aan de show. Op dit moment vind ik de game wel mooi in het lijstje passen van roguelikes. Zeker omdat er een mogelijkheid is om met vier mensen samen te spelen.
Ik ben zelf niet zo’n fan van metaprogressie in roguelikes, maar dat is eerder een persoonlijke voorkeur. Mocht je een bullet hell roguelike willen spelen met meer dan twee, dan zou ik niet twijfelen over deze game. Als je maar alleen bent, zijn er toch een aantal betere titels op de markt.
The Review
PROS
- Een leuke party game
- Easy to learn, hard to master
- Whacky style
CONS
- Metaprogressie
- Classes hebben niet veel nut
