Corner Office filmreview – Severance ‘van den Aldi’

Als je net zoals ik laaiend enthousiast werd van de trailer van Corner Office omwille van Jon Hamm en Severance, wees dan gewaarschuwd en temper je enthousiasme.

Het is ondertussen al meer dan een jaar geleden sinds ik de laatste aflevering van het eerste seizoen van Severance zag, een serie die me bij de nek greep en niet meer losliet. Toen ik de trailer zag van Corner Office sloeg ik dan ook logischerwijze een vreugdekreetje. Dit zou een film worden die me op het lijf geschreven was, een film die ik op repeat zou kijken in afwachting van het tweede seizoen van Severance. Het feit dat de trailer niet meteen kon imponeren qua verhaal, weet ik aan het feit dat de makers wellicht niets van het geweldige mysterie wilden weggeven. Joke’s on me: er is geen mysterie.

1h41 naar een muur staren

Corner Office is een van die films die je doet twijfelen aan je eigen smaak. Snap ik het niet? Of is de film echt zo slecht.

Het begon nochtans veelbelovend. Zelfs het eerste frame – een besneeuwde parking – lijkt een screenshot te zijn uit Severance. De toon was gezet.

We zien het hoofdpersonage Orson (Jon Hamm) tijdens zijn eerste dag bij The Authority. Wat het bedrijf precies doet, daar hebben we het raden naar.

We horen de vertelstem van Orson die ons meeneemt in het verhaal, hoe dun het ook mag zijn. Al snel blijkt dat Orson nogal rare trekjes heeft, tot grote ergernis van zijn collega’s.

Wat heb ik net gezien?

Na 60 minuten was het mysterie nog steeds niet interessanter geworden. 80 minuten: niets. 100 minuten: credits. Wat heb ik net gezien?

Tijdens die eerste 30 minuten moest ik stevig mijn best doen om niet af te haken. Het is vooral de FOMO die ervoor zorgde dat ik toch bleef kijken. Severance had namelijk ook wat tijd nodig om op gang te komen, maar eens alle puzzelstukken in mekaar vallen is de voldoening des te groter.

Waar knelt het schoentje bij Corner Office? Het is niet dat de film er niet in slaagt om het verhaal over te brengen. Het is simpelweg dat het verhaal het vertellen niet waard is. Dat hoeft niet altijd een probleem te zijn, want ik heb al meermaals films een hoge score toegekend puur door de interessante personages en het uitmuntende acteerwerk. In Corner Office kon geen enkel personage echt indruk op me maken. Het is alsof de acteurs de instructie kregen om hun personage te monotoon en saai als mogelijk te maken, zonder enige vorm van diepgang. De bittere waarheid is dat Corner Office buiten Jon Hamm niets heeft waardoor je wil blijven kijken.

Mogelijk neemt deze film een volledig andere vorm aan wanneer je eerst het boek hebt gelezen waarop de film werd gebaseerd (The Room van Jonas Karlsson), maar als persoon die het boek niet heeft gelezen en volledig blind in deze film dook, kan ik alvast zeggen dat Corner Office een van de grootste teleurstellingen van dit filmjaar is.