Ni No Kuni 2 is ondertussen wel door iedereen bekend. Een leuke RPG die speelbaar is op de PS4. Maar Ni No Kuni (1) kreeg bijlange niet zoveel aandacht als zijn sequel. Toch is die eerste een masterpiece.
Toen ik de game tegenkwam in één of andere top 10 lijst, dacht ik “hm… Lijkt me een leuke game. Waarom heb ik hiervan nog niet gehoord?” Twee jaar geleden ben ik begonnen aan de game en een paar dagen geleden kwam er een eind aan dit avontuur met een Platinum Trophy.
De Isekai van games
Zonder veel spoilers weg te geven, is het een game waarbij Olivier (aka you) naar een andere wereld vertrekt om zijn moeder te helpen. De White Witch (echte naam, geen racisme ofzo) heeft stukken van de mensen hun harten gestolen. Jij als kleine jongen, maar vol magische krachten, helpt mensen hun harten aan elkaar te lijmen en zo je baan te maken naar het einddoel: de Evil Witch verslaan. Hiervoor heb je een boek gekregen van je trouwe metgezel Drippy, die je helpt navigeren in deze rare en vreemde nieuwe wereld. MAAR er zijn pagina's verdwenen uit het boek, en de meeste zijn natuurlijk de spells. Gaandeweg krijg je pagina's terug en leer je zo nieuwe magie gebruiken en items maken. Een kleine jongen met magische krachten, oké. Sounds basic. Maar wat als jij niet vecht, MAAR KLEINE MONSTERS VOOR JE VECHTEN?!
Gameplay
Waarom typte ik in hoofdletters? Omdat ik dit totaal niet zag aankomen en oh boy, ze hebben het goed aangepakt. Een monster collector game, toch wel één van mijn favoriete gamegenres.
Zelf heb je in het begin één monster. Later in de game kan je deze monsters recruiten. Dit gebeurt wel random en dat is wel één van de weinige nadelen die de game heeft. De meeste monsters hebben een kleine kans op rekrutren. Als je dan echt op zoek bent naar eentje, mag je verzekerd zijn dat je die pas na een goed uur farmen krijgt.
Het farm aspect is typisch in JRPG's, wat deze game dus ook is. Je mag er zeker van zijn dat je boven de 100 uur zal uitkomen als je voor de Platinum gaat. Daar kom ik zo meteen op terug.
Het evolutiesysteem vond ik ook wel goed. Alle monsters hebben een eerste vorm, een tweede vorm en daarna is er een vertakking. De ene heeft iets betere stats dan de andere, maar die leert dan weer betere spells. Zo moet je een keuze maken in hoe je je monster evolueert.
Het enige nadeel aan de evoluties vond ik dat er niet zo heel veel verandering was. Groter worden de monsters niet, hun uiterlijk wordt wat aangepast en van de meeste gebeurt dit zelf niet drastisch. Je voelt als het ware niet echt dat je familiar geëvolueerd is.
Fight! Fight! Fight!
Hoe verlopen die gevechten nu? Wel, je kan 3 familiars aan een persoon toewijzen en je kan met 3 personen tegelijkertijd spelen. Dat wil dus zeggen dat je uit negen familiars kan kiezen om mee te vechten. In het begin van een gevecht kies je als wie je zal spelen. Dan kan je kiezen tussen een bepaalde familiar of om als de persoon te spelen. De personen hebben ook spells die je kan gebruiken.
Maar wie je bent is niet permanent. In een gevecht is er een bepaalde tijd gekoppeld aan hoe lang je familiar kan blijven. Wanneer zijn tijd op is, is het aan te raden om te veranderen. Maar je kan ook van personage veranderen.
Het wisselen tussen personages gaat echt heel vlot en zorgt ook voor wat variatie. Wanneer een personage dood gaat, kan je nog altijd verder spelen als een andere. Goed opgelost en een heel goed systeem.
De gevechten spelen zich ook af in een cirkel. Niet 1v1 zoals Pokémon of Digimon, nee. Je zou het een beetje kunnen vergelijken met Invizimals. Je kan dus overal naartoe lopen binnen deze cirkel en je kan zelf kiezen wanneer je een bepaalde aanval uitvoert.
Deze gameplay vond ik geweldig vernieuwend in het genre. Elke monster collector die ik tot nu toe heb gespeeld, was een RPG. Maar niet zo dynamisch dat je met je monsters kon rondlopen (behalve Invizimals, maar dat is dan weer iets anders).
Platinum Trophy
De platinum houdt in dat je eigenlijk alles moet doen die de game aanbiedt. Alle familiars verzamelen, alle quests completen, de volledige story spelen. Je voelt het vast al aan je water waarom deze game dus 100+ uur duurt om de platinum ervan te halen. Moeilijk is hij niet, en het is een fantastische game. Alleen dat farmen…
Frustrerendste Trophy
Dat zal wel de trophy zijn waarvoor ik het meest moest farmen. Namelijk: Mad Scientist. Voor deze trophy moet je 120 verschillende items craften. Gelukkig zijn dat niet alle items die je kan maken. Er zijn 132 items waarvan je een recept krijgt, dus je hebt wel wat speling. Alleen is het een heel gedoe om overal te zoeken achter deze items. Sommige vind je enkel in de overworld, sommige kan je enkel looten van monsters. En met looten bedoel ik wel 10% drop chance natuurlijk.
Deze trophy zorgde ervoor dat ik een aantal pauzes moest inlassen in dit geweldige avontuur. Het geeft namelijk niet bepaald een aangenaam gevoel wanneer je na een paar uur farmen nog steeds dat ene item niet hebt kunnen vinden.
Yay or nay
Een grote dikke YAY.
Ik heb zoveel fun beleefd aan deze game. Iedereen die fan is van de Pokémon-games zou deze moeten spelen, maar je moet natuurlijk openstaan om in een andere wereld te duiken voor een kleine levenscyclus (100 uur).
De soundtrack is goed. De gameplay is vlot. Het plot is goed. Een must play als je een PS3 hebt. Misschien komt er ooit eens een remake. En ja, dan koop ik hem opnieuw!