Cold Gamer review: Fire Emblem Three Houses

Fire Emblem is een franchise die al heel erg lang meegaat bij Nintendo, en telkens komen er ook nieuwe games uit. Onlangs werd er ook een remake gemaakt van een voorganger in deze franchise voor de 3DS, namelijk Fire Emblem Echoes. Fire Emblem is een franchise die altijd werd gespeeld op handheld consoles, maar afgelopen jaar kwam er met Three Houses voor het eerst een main-title naar de thuisconsole, namelijk de Switch. Tot die tijd hadden enkel spin-offs hun weg gevonden naar de consoles.

Wat is Fire Emblem?

Fire Emblem is een franchise die zich heel sterk focust op de relaties met je bondgenoten. Door de status van je relatie met hen, kunnen ze beter presteren op het veld. De gevechten zijn tactisch en grid-based. Door verschillende skills in level te laten stijgen, kunnen je bondgenoten een bepaalde klasse aannemen: Bowman, Knight, Priest … Ditmaal word je een leerkracht in een school waar je de skills van je bondgenoten kan laten stijgen en tijd investeert in de relaties met je leerlingen en andere mensen.

Jouw keuze

Er is zoveel vrijheid in Three Houses. Ten eerste moet je kiezen tot welk “huis” je behoort. Er zijn drie verschillende huizen en elk van deze huizen heeft een toekomstige leider in dit huis met een aantal trouwe volgers. Elk huis heeft zijn eigen set personages, wat er dus al voor zorgt dat er minstens drie verschillende verhaallijnen zijn. Dan is er nog eentje extra voorzien, mocht je nog niet genoeg hebben. Dan is er nog het feit dat je leerlingen van de andere huizen kan rekruteren. Hoewel dit een moeilijke taak is en vaak overbodig aangezien ik mijn handen al vol had om de relaties met mijn standaardpersonages te onderhouden.

De meeste leerlingen hebben al vaak iets waar ze in uitblinken, een bepaald talent in een bepaalde skill. Maar wanneer je niet tevreden bent met de klasse die ze ooit zullen worden, kan je ze gewoon trainen tot iets anders. Je kan de personages dus volledig aanpassen naar je eigen willetje.

Verschillende verhaallijnen, volledig aanpasbare klasses van je crew en zelf beslissen wie er in je team komt. Heel veel vrijheid dus! Ik koos voor de playthrough met de Black Eagles. Puur omwille van het feit dat Dorothea erin zat.

Anders dan anders

Er is een kalender aanwezig in het spel. Elke maand telt drie acties die je kan doen en een verhaalmissie. Elke maandag is er een trainingsmoment ingepland. Om mensen te trainen, moeten ze motivatie hebben. Die motivatie kan je omhoog krikken door ze cadeaus te geven of met ze aan de theetafel te gaan zitten. Dit gebeurt dan weer tijdens zo’n actiemoment.

De gevechten zijn hetzelfde als de vorige Fire Emblem games. Het vechten gebeurt op een grid-based veld en gebeurt via turn-based combat. Wanneer je iemand aanvalt met één van jouw personages krijg je ook een kader te zien met de mogelijke uitkomst van je aanval. Dat maakt het allemaal wel makkelijker aangezien je personages kunnen doodgaan.

Dat is allemaal wat er al aanwezig was in de vorige Fire Emblem games. Maar deze keer ben je ook een leerkracht! Passend voor mij, nietwaar? De helft van de game speelt zich af op het veld, maar de andere helft speelt zich af op school. Daar praat je met mensen, geef je cadeaus, doe je bepaalde activiteiten om je relaties beter te maken met deze personen of bepaalde skills van hen te trainen.

Met iedereen praten na een missie en wat cadeautjes geven was leuk in het begin, maar vraagt ook veel tijd. Naar het einde van het spel toe vond ik het meer een afknapper. Na een verhaalmissie af te maken, legde ik mijn Switch aan de kant omdat ik geen zin had om een uur rond te walsen in de gangen van de school en met al mijn bondgenoten te praten. Fire Emblem teert enorm op de relaties tussen personages, waardoor er heel veel tekst en gesprekken zijn. Ik snap dus dat het aanwezig moet zijn in het spel, maar tegen het einde van de game deed ik maar iets om ervan af te zijn.

Minpuntjes

Het equipment-systeem was in het begin wel leuk. Het was simpel om de beste wapens te vinden en te geven aan iemand, maar hoe verder ik kwam in het spel, hoe ingewikkelder het werd. Het werd een chaotische klus om al deze items te beheren met al de verschillende teamleden. Het werd te onoverzichtelijk. Uiteindelijk kocht ik maar wat bogen, speren en zwaarden en gaf die aan zowat iedereen, ook al konden ze niet eens met een boog omgaan…

De game is gemaakt voor een thuisconsole, maar ik heb hem nooit op groot scherm gespeeld. Dit door het feit dat er heel veel tekst is in dit spel, wat normaal is, maar om vanop afstand hele tekstblokken te lezen is niet aan mij besteed. Daarom speelde ik deze game altijd in handheld mode.

Het laatste minpuntje is dat er niet gefarmd kan worden voor exp. Dit is omdat je maar drie acties hebt tijdens een maand, soms vier. Eén van die acties is automatisch roamen om je relaties te onderhouden en ook om je teamleden gemotiveerd te houden zodat je hun skills kan blijven trainen. Dan heb je dus nog twee momenten om te gaan vechten. In vorige games kon je missies blijven spelen om zo je personages goed op level te houden. Nu is dit dus niet het geval en is de exp die je kan krijgen gelimiteerd. Dit zorgt ervoor dat je al veel meer moet nadenken wie je zal trainen en of het wel de moeite is om iemand mee te nemen die een laag level heeft. Wanneer je op de moeilijkheidsgraad “hard” speelt, is er permadeath. Dit kon mijn hartje noch mijn brein niet aan. Het feit dat er mensen doodgaan was nu al hartverscheurend, laat staan het feit dat ze voor altijd zouden dood zijn… Maar het feit dat je niet kan trainen voor de verhaalmissies en er een limiet aanwezig is op de tijd die je ervoor hebt, vormt dus een probleem bij deze permadeath. In Pokémon speel ik ook soms met permadeath. De methode om te voorkomen dat er teamleden doodgaan is door ze te overlevellen, maar dat kan dus niet in Fire Emblem: Three Houses. Hierbij heb ik dus een aantal vraagtekens hoe anderen dit in godsnaam halen in hard-mode…

Pluspunten

De game had me in zijn greep. Ik heb het niet vaak dat ik niet kan stoppen met een spel, maar Fire Emblem was een van deze games. Toch zeker voor de eerste helft van het spel. Telkens wanneer ik zei dat ik maar een uurtje ging spelen, was dit nooit het geval. Meestal lag ik tot ’s avonds laat in mijn bed met de Switch in mijn handen totdat de batterij leeg was.

Hoewel er geen kinderen aanwezig zijn in het spel, kan je wel nog altijd streven om koppels te vormen. Teamleden forceren dat ze telkens dicht bij elkaar staan op het veld zodat hun band sterker wordt kan resulteren in een koppel, maar je weet slechts of dit gelukt is op het einde van het spel. Ik vond het geweldig om te weten dat sommige teamleden die ik shipte (koppels vormen) toch uiteindelijk samen eindigden. Op het eindscherm zien wie er nog lang en gelukkig samenleefde, zorgt voor veel voldoening. Uiteraard kan jij als main personage ook iemand scoren, daarom dat ik zoveel tijd investeerde in Dorothea! Gelukkig wordt dit niet random gekozen, maar kan je voor het einde van het spel een keuze maken uit iedereen waar je een dichte band mee hebt. Nog meer vrijheid!

Slot

Na 80 uur te investeren in deze game kreeg ik de voldoening waar ik zoveel voor gewerkt had. Normaal ben ik niet iemand die mensen ship, maar in deze game gebeurde dat dus wel. Het tactisch gedeelte en de relaties met mensen onderhouden was de perfecte mix om me eventjes verslaafd te maken. Alleen tegen het einde van het spel was dit gevoel weg. Misschien komt het doordat er een pauze was door mijn stage, misschien ook niet.

Toch had ik na het afronden van de game enkel het gevoel, “ik wil meer”. Gelukkig zijn er nog drie speelbare verhaallijnen en een hard-mode die mijn hart zal breken wanneer mensen naar het hiernamaals worden gestuurd door de stomme keuzes die ik maak op het veld…

Ik heb slechts ervaring met één andere Fire Emblem game, namelijk Awakening. Net zoals nu, wist ik niet veel van het spel, en had ik hem gewoon gekocht om uit te proberen. Geloof me, dat zijn de beste games. Games die je zomaar koopt omdat je aangetrokken wordt door een bepaald iets *kuch* Dorothea *kuch*. Misschien een voornemen voor het nieuwe jaar. Meer games komen waar je geen research voor doet.

Origineel was ik niet van plan om de game te kopen, maar ik ben blij dat ik ben bezweken ben voor de collector’s edition die ik toevallig tegenkwam. Een grote aanrader als je een Switch in je macht hebt. Een heel andere sfeer dan de andere Switch-exclusives zoals Mario of Zelda. Ik kan niet wachten op een volgende titel in deze franchise.

En zo zie je mij, die angstig begint aan de hard-mode, en hopelijk ook jou, in the Gamerverse!