Chrono Cross werd bij zijn release in 1999 alleen in Japen en de Verenigde Staten uitgebracht. Eeuwig zonde, en het was pas vele jaren later dat ik de game via een dure importuitgave heb gespeeld, want in tegenstelling tot iedereen van mijn klas had ik geen modchip in mijn allereerste PlayStation zitten. Sindsdien beschouw ik het als één van de beste JRPG’s aller tijden, het moet alleen een paar Final Fantasy-games uit dezelfde periode voor zich dulden. Dat het in mijn herinneringen tijdloze Chrono Cross na meer dan twee decennia eindelijk naar Europa kwam in de vorm van een remaster klonk dan ook als een, euh, Radical Dream in de oren…
Remaster van een JRPG-klassieker
Drieëntwintig jaar later heeft Square Enix Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition uitgebracht, een remaster van de PlayStation -game. Net als bij een aantal recente Square Enix-remasters, schaalt The Radical Dreamers Edition de visuele middelen van de game op naar moderne, high-definition resoluties, biedt het de optie voor opnieuw ontworpen personagemodellen en anti-aliased achtergronden, en heeft het een aantal quality of life-functies beschikbaar vanaf het begin: automatisch vechten, de tijd versnellen, de mogelijkheid om vijandelijke ontmoetingen uit te schakelen en meer.
Helaas…
Helaas, wat The Radical Dreamers Edition wint aan visuele getrouwheid, verliest het aan prestaties. Ik speelde de Xbox One-versie van de game die op een Xbox Series X-console draait en draait zoals die bestaat in The Radical Dreamers Edition op een opvallend lage en inconsistente framerate. Rennen door bevolkte delen van de wereld kan resulteren in het vreemde stotteren, en scènes gevuld met 3D-modellen en deeltjeseffecten – bijvoorbeeld elk gevecht dat je tegenkomt – kunnen ongelooflijk schokkerig aanvoelen.
Dit is verrassend, gezien de leeftijd van het bronmateriaal en hoe ver technologie sindsdien is gekomen. De voor de hand liggende oorzaak van het probleem lijkt de ‘nieuwe’ grafische stijl te zijn; prestatieproblemen worden verminderd wanneer u kiest voor de klassieke graphics van de remaster, die het anti-aliasing-effect uitschakelt en terugkeert naar de originele personagemodellen. Maar de problemen gaan nooit volledig weg.
Je krijgt de keuze tussen de originele en geremasterde rendering. Dit kan echter alleen vanuit het titelmenu, terwijl het interessanter was geweest om tijdens het spel te kunnen veranderen wanneer je maar wilt vanuit het pauzemenu.
Blijft een boeiende RPG
Ik kon het niet zelf proberen – mijn game heb ik nog, die geïmporteerde PlayStation niet meer – maar ik vertrouw op de technische expertise van Digital Foundry wanneer ze zeggen dat de PS1-game veel soepeler loopt. Hun conclusie is dat het over het algemeen een veel stabieler (hoewel die ook stevig wisselende framesnelheid had) en plezierigere ervaring is op de originele console dan via The Radical Dreamers Edition op beide grafische instellingen. Je verwacht beter van een inmiddels bejaarde game die op de modernste consoles draait…
Technische problemen terzijde: Chrono Cross blijft na al die jaren nog steeds een boeiende JRPG. De beknopte vertelstijl van de game, die vertrouwt op zeer scherpe en korte dialogen die je rechtstreeks in het momentum van de game brengen, is stukken beter dan bij een heleboel moderne genregenoten. Chrono Cross had een unieke, meer ontspannende toon, die ook afweek van de stijl in voorganger Chrono Trigger en andere gelijkaardige RPG’s uit die tijd, maar ook het party-systeem viel in positieve op.
Met een geslaagd vechtsysteem
Hoewel je maar drie mensen tegelijkertijd in je groep kunt hebben, kun je gedurende het hele verhaal meer dan 40 personages ontmoeten en rekruteren – hoewel niet allemaal in één playthrough. Hoewel het moeilijk is om een betekenisvolle gehechtheid te vormen aan iemand buiten een paar belangrijke personages, is het moeilijk om niet te respecteren hoe het spel werkt.
Minstens zo uniek is het turn-based vechtsysteem. Aanvallen zijn gebouwd op een combo-systeem waarmee je elke beurt een aangepaste aanvalsreeks kunt samenstellen, met behulp van drie verschillende aanvalssterkten en beperkt door hitkans (die toeneemt bij elke succesvolle hit) evenals een eindige stamina-bron. Speciale technieken en magische vaardigheden worden opgeladen door fysieke slagen, en hoewel elk personage bijna elke vaardigheid die je vindt kan uitrusten, kunnen de meeste slechts één keer per gevecht worden gebruikt. De vaardigheden worden ingevoerd in een elementair systeem dat voortdurend het hele slagveld en de effectiviteit van deelnemers in beweging brengt, en het resulteert allemaal in een actievolle benadering van turn-based gevechten die buitengewoon boeiend blijft.
Radical Dreamers
Er is ook veel aandacht besteed aan de toch al uitstekende soundtrack door Yasunori Mitsuda. De maestro herorkestreerde en verfijnde de door hemzelf gecomponeerde soundtrack. Zelfs hier heeft Square Enix echter een beetje te kort gedaan en alleen de mogelijkheid geboden om met de geremasterde soundtrack te spelen, terwijl het logischer zou zijn geweest om ook de originele tracks op te nemen om de oude graphics te begeleiden. Er wordt tevens een hogere resolutie gebruikt voor de iconische en nu ruisloze FMV-openingsscène – een zeer welkome verbetering ten opzichte van het PS1-origineel. Het nadeel is echter dat de verbeteringen daar eindigen en dat latere FMV's onaangeroerd blijven. En net als bij de recente Final Fantasy-remasters merk je dat de tijd daar niet zo lief voor is geweest.
Naast Chrono Cross is de echte ster van The Radical Dreamers Edition de toevoeging van Radical Dreamers zelf. Deels visuele roman, deels tekstavontuur, was Radical Dreamers een unieke ervaring dieChrono Cross-regisseur Masato Kato maakte voor de enkel in Japan gelanceerde Satellaview. Hoewel er al vele jaren een fanvertaling van het spel bestaat, is dit de eerste keer dat Radical Dreamers officieel beschikbaar is gesteld buiten Japan, en deze versie bevat eindelijk een officiële Engelse vertaling.
Een spel dat dateert van vóór de ontwikkeling van Chrono Cross, het dient als de oorsprong van Cross-personage Kid, geholpen door Serge en de mysterieuze tovenaar Magil, terwijl ze een labyrintisch kasteel verkennen op zoek naar schatten, met name de Frozen Flame, een magisch artefact dat de ongelooflijke kracht lijkt te hebben om elke wens te vervullen..Het is een kort, maar gefocust en effectief spel, dat spaarzame beelden, muziek en woorden gebruikt voor ongelooflijk groot effect. Met zijn tekstuele interpretatie van turn-based RPG-gevechten en erg basic presentatie blijft het een relikwie uit het verleden die weinig moderne gamers zal aanspreken, maar het blijft een fascinerend stukje geschiedenis.
Conclusie
Nadat Chrono Trigger meerdere heruitgaven ontving op alles wat je maar kunt bedenken, is het mooi om te zien dat Chrono Cross ook eindelijk de moderne behandeling krijgt. Het is teleurstellend om te zien dat de performance van deze 23 jaar oude game niet beter is op de modernste hardware, maar toch ben ik van mening dat Chrono Cross: The Radical Dreamers Edition met zijn adviesprijs van net geen twintig euro een JRPG is die iedereen moet gespeeld hebben. Het blijft een geweldige game die er nog steeds in slaagt om je te entertainen met zijn boeiende verhaallijn en geslaagde vechtsysteem, terwijl alle Quality of Life-hulpmiddelen helpen om het ook aantrekkelijk te maken bij de minder geduldige gamer van nu.
