Om Mario te huldigen op zijn speciale dag, buigen Timon en Thibault zich over hun favoriete Mario-game uit de volledige franchise en zijn vele vertakkingen.

Mijn favoriete game is deze parel uit 2006. De Mario-franchise heeft vele spin-offs, maar de RPG’s zijn toch de beste. We spreken nu al over een game van 10 jaar geleden. Ik was maar een jongetje van 13 jaar en wist nog niet goed wat een RPG was, maar van zodra ik kon gamen was ik al een grote fan van de Pokémon-franchise dus de turn-based combat sprak me wel aan. Zeker in een Mario-jasje (of petje). Aan de eerste game had ik toch al een goeie 50 uur gespendeerd, het was tijd voor iets nieuws.

Het verhaal in deze game is zo creatief. De titel spreekt een beetje voor zich en de cover geeft al veel weg. Ja, het gaat over tijdreizen. En ja, je kan spelen met baby Mario & baby Luigi (ZE ZIJN ZO SCHATTIG). Maar dit gebeurt ook samen met de volwassen versies. De meeste gevechten spelen zich af met 4 karakters. Normaal ben ik een voorstander van “allies recruiten” en zelf je team aanpassen, zoals je eigenlijk in Pokémon kan doen. Dit vond ik echter zo creatief en vernieuwend dat deze game meteen de top aannam binnen de Mario-franchise en zelfs een topplaats veroverde in mijn beste-games-van-allertijden-lijst en daar nog altijd staat. Zeker met een verhaal over tijdreizen.

Het verhaal zit logisch en goed in elkaar, wat soms wel moeilijk is met het tijdreizen. Je hebt zeker niet het gevoel dat de game een andere stijl aanneemt, het past perfect in het Mario-universum. Maar met Mario is ondertussen al alles mogelijk. Van wegwaaien als een papieren mannetje tot het overnemen van een T-Rex.

De gameplay is ook fantastisch en een grote reden waarom ik de game zo goed vind. De DS was er nog maar net en de game maakte heel goed gebruik van de twee nieuwe buttons, X en Y. Deze zorgden voor een goede dynamiek tussen de 4 verschillende personages in een gevecht. Je bestuurt de baby’s met deze twee “nieuwe” knoppen en zo kan je betere combo’s uitvoeren. Op deze manier heb ik ook gemakkelijk geleerd deze knoppen te gebruiken en was mijn zus verslaan in een button-mashing-Mario-Party game geen probleem meer.

Tijdens de E3 vorig jaar kondigde Nintendo een nieuwe remake aan van deze spin-offs. Deze werd Bowser’s Inside Story. Ik was teleurgesteld dat het niet deze game was, want ik zou deze zeker en vast kopen. Waarom Nintendo dat niet doet weet niemand echt. Of deze er nog zit aan te komen is twijfelachtig. Bowser’s Inside Story verkocht meer exemplaren dan Partners In Time, maar kwam aan de andere kant ook 5 jaar later uit. Meer mensen hadden al een DS of DSi ondertussen dus het is best wel logisch.

Mocht je deze nog willen spelen kan dat natuurlijk! De game is nog speelbaar op de 3DS en Wii U, voorlopig enkel via Virtual Console.

Als je mijn nostalgische snaar wil raken, dan moet je helemaal terug naar het Gamecube-tijdperk. Ik herinner me vooral de vele weekendjes aan zee waar ik altijd de Gamecube bovenaan in mijn koffer legde. Samen met de hele familie Mario Party, Mario Kart en Super Monkey Ball spelen en vooral niet naar buiten gaan natuurlijk.

Als de rest van de familie dan toch even een luchtje ging scheppen, bleef ik liever binnen om te blijven gamen (ik ben nog niet zoveel veranderd ondertussen). Mijn game bij uitstek was dan altijd Super Mario Sunshine. Tijd voor een geheugenopfrisser. In Super Mario Sunshine trekt Mario naar het strand om te genieten van een welverdiende vakantie (champignons eten en steeds tegen blokken springen is blijkbaar uitputtend werk). Al snel worden we geïntroduceerd aan de villain van de game; een vandaal die het mooie eiland met verf heeft bespoten en die bovendien een look-a-like is van Mario. Mysterie, intrige, verf, deze game had alles!

De game begint pas echt wanneer je F.L.U.D.D krijgt, de schattige high-tech waterpomp op de rug van Mario. Die kon je gebruiken om te vliegen, de straten schoon te maken en vijanden te verslaan. Zelfs gewoon door de straten dwalen was een plezier dankzij die schattige waterspuit. Enkel daarvoor moet Super Mario Sunshine terugkomen, liefst met een vervolg in plaats van een simpele remake (en wat meer variatie dan enkel het strand).

Ik wil ook nog even een eerbare vermelding geven aan Mario Smash Football. Die game was steeds genieten en als er een game is die een remake verdient en ideaal is voor de Switch, dan is het wel Mario Smash Football. Nintendo, work to do! Tot die tijd word ik steeds blij als ik de voetbal-minigame heb in Super Mario Party, want dat komt voorlopig nog het dichtst bij een nieuwe Mario Strikers.