Tekken en ik gaan way back. Het waren screenshots van de allereerste Tekken die mij als jonge knaap overtuigden dat die PlayStation er écht moest komen, en ik was er dus bij toen die game een ware revolutie ontketende. Met Tekken 3 is het ook de enige vechtfranchise die een plek heeft veroverd in mijn top 10 van favoriete games aller tijden. In elke daaropvolgende generatie ebde mijn liefde voor het genre weg, maar wanneer er een robbertje wordt gevochten met vrienden en/of familie, haal ik nog altijd een Tekkengame boven. Om maar te zeggen: als Bandai Namco ons een uitnodiging stuurt om de nieuwste telg – Tekken 8 alweer – te proberen op hun kantoor in Roeselare, dan zijn we er als de kippen bij. Zelfs als we daarvoor onze slaap moeten laten en meteen na een nacht zwoegen de file moeten trotseren om naar het andere eind van het land te karren.
Ter plaatse krijgen we een uitgebreide blik op beide singleplayermodi – de Story- en Arcade Quest-modus, waarmee meteen duidelijk wordt dat Tekken 8 het gebrek aan singleplayercontent uit de zevende telg aanpakt. Vooraleer we ons buigen over die spelmodi zelf, is de visuele sprong voorwaarts het eerste wat opvalt wanneer we de PS5-controller oppakken. Met Street Fighter 6 en Mortal Kombat 1 zijn we onlangs al verwend, maar de Unreal Engine 5-aangedreven Tekken 8 is misschien wel de mooiste van allemaal. Om te beginnen is elk personagemodel helemaal opnieuw gemaakt om het meest uit de generatiesprong te halen. Elke vechtersbaas ziet er ongelooflijk goed uit, evenals de enorm gedetailleerde decors waarin ze vechten. De animaties zijn gelikt en de overvloedige effecten leveren een flitsende ervaring op. Tekken 8 is makkelijk de best uitziende Tekkengame tot nu toe.
Agressie loont
Als eerste Tekken voor de huidige generatie consoles introduceert Bandai Namco enkele gedurfde veranderingen, maar wel met behoud van de vertrouwde aspecten. De relatief intuïtieve, toegankelijke besturing waarbij elke aanvalsknop één van de vier ledematen representeert, is er daar eentje van. Het is een eenvoudig, elegant ontwerp dat gemakkelijk op te pakken is, maar toch een enorme hoeveelheid diepte mogelijk maakt. Het was al een tijdje geleden dat ik nog een Tekkengame speelde, maar toch reeg ik al jonglerend enkele mooie combo’s aan elkaar. Toch wordt het al snel duidelijk dat de primaire ontwerpfilosofie van Tekken 8 er een is die gericht is op het belonen van agressie. Hoewel je nog steeds defensief kunt spelen als je dat wil, doet Tekken 8 zijn best om je aan te moedigen vol in de aanval te gaan. Om je ertoe aan te zetten agressief te zijn, heeft Bandai Namco een aantal mechanica uit eerdere Tekkengames geëvolueerd en een nieuwe geïntroduceerd.
Rage & Heat
Zo is het Rage-systeem, waarmee je aanvalskracht toeneemt omdat de levensbalk van je personage tot een bepaald niveau daalt, uit Tekken 7 behouden. Dat geldt dan uiteraard ook voor de eenvoudig te activeren Rage Art-aanvallen, die er met hun filmische animaties ongelooflijk cool uitzien en enorme schade aanrichten, als wraakmove om het momentum te switchen en je terug in het gevecht te knokken. Daar komt nu een Heat-systeem bovenop. Zodra je de Heat-status activeert, word je een stuk sterker en zijn al je aanvallen een stuk effectiever. Je hebt ook Heat Smash-aanvallen en Heat Dash-bewegingen die de Heat-balk verbruiken. Je kan het slechts één keer per ronde gebruiken en het effect duurt ongeveer tien seconden, maar dit kan worden verlengd door je tegenstander aan te vallen, waardoor het opnieuw loont om agressiever te zijn. Hoewel ik geenszins een vechtgame-expert ben om in de korte hands-onperiode alle ins & outs van dit systeem te doorgronden, levert het wel snellere en explosievere gevechten op, waardoor Tekken 8 sowieso wel eens de meest opwindende inzending in de franchise zou kunnen zijn.
Ook voor de leek
Tekken 8 doet ook een inspanning om tegemoet te komen aan nieuwkomers of de minder begaafde vechtgamespelers zoals mezelf met Special Style. Dit is een vereenvoudigd besturingschema om coole combo’s en speciale aanvallen uit te voeren met een eenvoudigere knopinvoer waarmee je de tegenstand enigszins gelijk kunt trekken. Je kan op elk moment in het gevecht wisselen tussen deze vereenvoudigde spelwijze en de default Arcade Style. Het geeft mij meer opties om van de game te genieten, zonder daarvoor alle knoppencombinaties te leren, maar het gaf mij geenszins een enorm voordeel tegenover een veel betere opponent.
Verhaalmodus schakelt nog wat tandjes hoger
Zo moeten we met schaamrood op de wangen bekennen dat we in de verhaalmodus toch een paar keer flink klappen kregen. En ik had de moeilijkheidsgraad nog wel lekker makkelijk gehouden om alles van de vier hoofdstukken te zien in de korte tijd die ik met de game had. Die eerste chapters beloven andermaal een filmische verhaalmodus die de saga van de Mishima-bloedlijn voortzet. En als we even de vergelijking maken met die uit Tekken 7, dan schakelt men hier toch nog een paar tandjes hoger qua spektakelwaarde en gekkigheid. Zo zien we hoe Jin in New York City op een motor langs de zijkant van een wolkenkrabber rijdt, een salto maakt en de tweewieler in een helikopter gooit. En dat is nog maar het begin. Je speelt de gevechten die escaleren uit de minutenlange blockbusterfilmpjes en het geheel wordt zo nu en dan afgekruid met wat quick time events om je verder te betrekken bij het spektakel. Het is soms volkomen belachelijk, maar – zonder ook maar iets te spoilen – lijkt het verhaal deze keer erg boeiend te zijn.
Arcadecultuur
Naast het verhaalgedeelte, kreeg ik ook de kans om Arcade Quest te verkennen, een secundaire singleplayermodus die de focus legt op een jeugdige Tekken 8-speler die de arcadescene wil veroveren. Met een zelfgemaakte avatar die je volledig naar wens kan samenstellen – bij enkele van onze collega’s met een echt gedrocht als resultaat – bezoek je verschillende arcadehallen om NPC’s uit te dagen voor Tekken 8-wedstrijden of deel te nemen aan toernooitjes. De cartooneske stijl staat mijlenver van de bombast uit de Story Mode, maar het is wel tof dat het geïnspireerd is op de levendige arcadecultuur die het vroege succes van deze franchise vormde. Arcade Quest is bovendien ook ontworpen als een platform voor nieuwkomers om de fijne kneepjes van de Tekken 8-gameplay te leren. Zo werden er ook allerlei technieken aangeleerd via een visuele demonstratie, die ik vervolgens in eigen tempo kon oefenen. Bij alles wat je doet, stijg je bovendien in level en je verdient ook tal van nieuwe aanpassingsopties voor je koddige avatar en de Tekken 8-personages zelf.
Geestig
In de Arcade Quest-modus word ik ook geïntroduceerd tot de Super Ghost Battles. Daar kun je vechten tegen tegenstanders die zich gedragen als andere Tekken-spelers, maar er is uiteraard ook een ghost van jezelf die je eigen speelstijl nabootst en die blijft bijleren als je tegen ‘jezelf’ vecht. Tekken 8 bulkt alleszins uit van de opties om een betere vechter van je te maken.
Voorlopige conclusie
Ik kon door tijd- en slaapgebrek jammer genoeg niet blijven hangen voor nog wat 1v1-potjes tegen de bevriende collega-gamejournalisten, maar na een paar uur van de voornaamste Singleplayermodi geproefd te hebben, is het moeilijk om niet enthousiast te worden over Tekken 8. Het voelt nu al als een spannende nieuwe toekomst voor de vechtserie: het ziet er niet alleen fantastisch uit, het speelt ook erg lekker en de agressievere speelstijl zorgt voor flitsende gevechten. Met releases als Street Fighter 6 en Mortal Kombat 1 heeft de fighting game liefhebber dit jaar niks te klagen gehad, maar het ziet er voorlopig naar uit dat Bandai Namco daar met Tekken 8 begin 2024 meteen een ijzersterke release aan toevoegt. De lange terugreis naar huis kon ik mij makkelijk wakker houden. Dat is deels door de Red Bull die ik ter plakke naar binnen gekapt heb, maar vooral door de opwindende gedachte dat ik hier snel meer van kan spelen.
