Review: Immortals of Aveum – entertainend, maar allesbehalve magisch

Ik heb Immortals of Aveum op anderhalve week uitgespeeld. En dat is meteen ook het beste aan de game: je kan hem in ongeveer een vijfentwintigtal uur uitspelen en in ruil krijg je een actievolle, filmische ervaring. Zij het wel eentje met grafische kwaaltjes en een flinterdun verhaal dat je een beetje op je honger laat zitten. En de gameplay? Die is vlot, maar allesbehalve magisch.

Traag op gang

Het eerste uur van Immortals of Aveum komt wat traag op gang. Je maakt kennis met Jak en Luna in Seren, een soort steltendorp dat boven een gigantische leegte is gebouwd. Wanneer dat dorp wordt aangevallen raak je Luna kwijt en is Jak op zichzelf aangewezen. Gelukkig komt General Kirkan (actrice Gina Torres, u misschien bekend als Jessica Pearson uit Suits) je een reddende hand geven in de vorm van een privé-opleiding met magische krachten. Deze introductie kwam voor mij ietwat saai en overbodig over, maar ongeveer halverwege in de game werd het duidelijk waarom deze kennismaking nodig was. Het hoe en waarom daarvan ga ik uiteraard niet spoilen, maar de puzzelstukjes vallen wel mooi op zijn plaats.

Schieten met magische kleuren

Gelukkig krijg je vrij snel hierna de effectieve tutorial te spelen waarin je verschillende krachten oppikt en leert beheersen. Blauwe magie geeft je een krachtig afstandsschot en een schild, meerdere kogels na elkaar afvuren zoals met een machinegeweer doe je met groene magie en met rode magie kan je grote groepen vijanden stunnen en zodoende op afstand houden. Daarnaast kan je ook een schild oproepen ter verdediging, vijanden naar je toe trekken of grote afstanden overbruggen met een grapple hook, vijanden vertragen en objecten manipuleren om puzzels op te lossen. Het is dus zaak om de juiste kracht in te zetten op het juiste moment, zowel wat de combat als de (doorgaans redelijk eenvoudige) puzzels betreft.

Gebrek aan diepgang

Spelen met de krachten is leuk en geeft je meteen dat shooter-gevoel met een (heel miniem) vleugje denkwerk: het selecteren van de juiste kleur voor de juiste vijand terwijl die – soms in kleine aantallen, maar even vaak in grote horden – op je afkomen, houdt je op zijn minst alert. Veel denkwerk of tactiek komt er echter niet bij kijken en dat is meteen ook het grootste minpunt van deze shooter: diepgang. De makers van Ascendant Studios dachten dit op te lossen met wat role playing game elementen (gear maken of oprapen en upgraden, punten verzamelen en investeren in een -beperkte- skill tree), maar de wapens en skills waren ongeïnspireerd en brachten voor mij onvoldoende variatie in de gameplay. Dezelfde inspiratie ontbrak blijkbaar bij het creëren van de omgevingen en de vijanden. Dertien in een dozijn.

Ook wat het verhaal betreft, bleef ik na grofweg vijfentwintig uur stevig op mijn honger zitten. Er is een goedzak, een sidekick, een slechterik met een leger aan karakterloze vijanden en een overloper. Bijster origineel is het allemaal niet. De personages zijn eendimensionaal, hun beweegredenen eerder vaag en hun achtergrondverhaal is beknopt. Ergens halverwege had ik genoeg van de dialogen in de cutscenes en gebruikte ik die momenten om even te pauzeren, een plasje te doen of eten te halen. Niet dat de dialogen slecht waren, maar het plot was allang duidelijk: laat me nu maar gewoon Sandrakk vermoorden en de wereld redden.

Een vleugje humor

Het verhaal van Immortals of Aveum was nochtans sterk gestart. Of het kon in de eerste uren toch op zijn minst mijn aandacht behouden. En dat kwam niet zozeer door de acteerprestaties van Gina Torres (General Kirkan) maar wel door de assertiviteit en de vele mopjes van Darren Barnet (Jak). Jak is namelijk niet op zijn mondje gevallen en weet op de juiste momenten de juiste dingen te zeggen. Ik heb alvast meerdere keren gegniffeld bij sommige dialogen. Gaandeweg verwatert het verhaal echter wat en wordt de gameplay ook repetitiever, waardoor ik niet meer zo gemotiveerd was om verder te spelen.

Een kleine opflakkering

Een noodgedwongen en broodnodige pauze van enkele dagen bracht me echter snel weer terug bij Jak & co. Ik was vastbesloten om de game eerst volledig uit te spelen alvorens mijn review neer te pennen. Ik had namelijk het gevoel dat er nog iets moest komen. En toegegeven: ik werd aangenaam verrast, want vanaf hoofdstuk 12 ging het tempo van het verhaal weer omhoog, werden de levels interessanter en voelde je aan alles dat er werd opgebouwd naar een eindgevecht. De missie in het ruimteschip (chapter 12) is dan ook mijn persoonlijke favoriet. Het eindgevecht bracht in mijn ogen echter niet de nodige apotheose.

Genekt door grafische inconsistentie

De graphics van dit spel zijn jammer genoeg in hetzelfde bedje ziek als de verhaallijn en de gameplay: inconsistent. Doorgaans – en dan bedoel ik vooral tijdens de cutscenes – is Immortals of Aveum een aangenaame game om naar te kijken, maar bij momenten doet het geheel pijn aan de ogen. Met name de lelijke leylines – een soort magische bloedbanen die in de lucht zweven en delen van de wereld met elkaar verbinden – waren voor mij een doorn in het oog. Ik kon de verschillende omgevingen nog appreciëren tot er weer eens zo’n lichtgevende lintworm door mijn beeld flitste. Dit had veel eleganter opgelost kunnen worden. En dat is jammer, want Immortals of Aveum is de eerste AAA-game die wordt aangedreven door de nieuwe Unreal Engine 5.1. Alle promopraatjes en de voortdurende aanlevering van beelden in 60 frames per seconde ten spijt, had ik nooit de indruk dat ik een prachtige game aan het spelen was op de PlayStation 5. Het grote probleem is dat het streven naar die 60 fps de resolutie bij momenten flink naar beneden haalt waardoor er veel details verloren gaan en Immortals of Aveum in de verste verte niet kan tippen aan de prachtige omgevingen in Ratchet & Clank of de belichting in Horizon Forbidden West. Misschien hadden de makers ervoor moeten kiezen om naast deze verplichte performance mode ook een quality mode aan te bieden aan de spelers.

Hier is een publiek voor

Heeft Immortals of Aveum gebracht wat ik ervan verwacht had? Neen. Is het een slechte game? Ook niet. Want er is zeker een publiek voor Immortals of Aveum. Heb je zin in een Call Of Duty game met magie in plaats van wapens? En houd je van lineaire singleplayer games die je op een weekje kan uitspelen? Dan is Immortals of Aveum ongetwijfeld iets voor jou. Een onvergetelijke ervaring wordt het niet, maar ik garandeer dat je je zal amuseren en af en toe eens goed zal lachen.