Gran Turismo filmreview – Van gamer naar noob

Sommige films en series verbergen het feit dat ze geënt zijn op een game, maar niet Gran Turismo. Dit is op en top een videogame, en vooral: een PlayStation game. Euh sorry, geen game, maar een racesimulator. Ook dat wordt meermaals duidelijk benadrukt in de film.

Bij de start van de film zou je denken dat je naar een promofilmpje kijkt van PlayStation. Je krijgt wat info over de geschiedenis van Gran Turismo, ziet gameplaybeelden en ziet zelfs wat behind-the-scenes footage van de ontwikkeling van de game, inclusief beelden van geestelijke vader Kazunori Yamauchi. Kaz vertolkt overigens niet zijn eigen rol in de film, maar maakt wel een heerlijke cameo (aan jou om te spotten in welke vorm).

“I don’t understand this damn PlayStation thing”

Daarna wordt de focus wat meer verschoven van de videogame naar de persoon die de videogame fanatiek speelt: Jann Mardenborough. Daar wordt al meteen duidelijk dat – ondanks het om een officiële PlayStation Production gaat – de makers terugvallen op het eeuwenoude clichébeeld van de gamer: we zitten opgesloten op onze kamer te gamen, we kunnen niet met de media praten omdat we zo awkward zijn en we durven niet met het andere geslacht praten. Kortom: we zijn de underdogs en zijn niet geschikt voor het echte leven.

Gran Turismo is dan ook een klassiek underdogverhaal gebaseerd op het echte verhaal van Jann, maar met een flinke dosis creatieve vrijheid. De echte Jann Mardenborough is overigens niet echt te zien in de film, maar zit wel zelf achter het stuur tijdens racescènes. Voor de rest wordt Jann uitstekend vertolkt door Archie Madekwe. Ik zag de 28-jarige nog niet vaak aan het werk, maar in Gran Turismo kon hij alvast een blijvende indruk op me maken.

De creatieve vrijheid gaat in sommige gevallen wat té ver. Zo wordt er bijvoorbeeld een tragische dood (die echt heeft plaatsgevonden) verschoven in de tijdlijn omdat het zo beter uitkomt voor het verhaal.

Van gamer naar “noob”

Vervolgens maken we kennis met Danny Moore (vertegenwoordigd door Orlando Bloom, een acteerprestatie die absoluut géén indruk kon maken, vooral niet in het eerste deel van de film). Danny is een marketeer bij Nissan en kwam op het idee om de beste Gran Turismo-spelers in een GT Academy op te leiden tot echte racepiloten. Danny Moore is een fictief personage, maar is duidelijk gebaseerd op Darren Cox, de originele bedenker van de GT Academy.

Vanaf dat punt begint de film eigenlijk écht, maar niet voordat we kennismaken met de man die (gelukkig) de aandacht zal weghalen van Orlando Bloom, namelijk David Harbour (Stranger Things, Violent Night) die de rol van Jack Salter op zich neemt. Jack is een bikkelharde emotieloze trainer die de rekruten in de GT Academy filtert door ze fysiek en emotioneel te laten breken. Het is vooral de relatie tussen Jack en Jann die de film diepgang geeft. Een relatie die me overigens voortdurend deed denken aan de relatie tussen Lightning McQueen en Doc Hudson. Nee echt, de gelijkenissen zijn treffend.

Adrenalinepompende races

Tot op dat punt in de film zijn er nog maar weinig auto’s te zien, maar eens we de GT Academy achter ons laten is het de ene race na de andere. Ik heb niet in kaart kunnen brengen welk deel van de film effectief racescènes zijn, maar qua gevoel is het absoluut het overgrote deel. Niet dat dat negatief is, want ze zijn er goed in geslaagd om de adrenaline hoog te houden (en uiteraard zijn er nagelbijtende fotofinishes). De focus ligt in dit deel wat minder op de game (al krijgt Jann nog verwijten naar zijn hoofd geslingerd zoals “noob”), maar af en toe wordt er met een visuele gimmick nog eens de link gelegd naar de originele game (bijvoorbeeld door een racelijn te tonen of aan de hand van iconische geluidseffecten).

Dat er voor deze racescenes werd gekozen voor het echte werk (racewagens die gefilmd werden met razendsnelle drones) in plaats van CGI, maakt het des te indrukwekkender. Aan de emoties van de acteurs merk je ook duidelijk dat ze écht tussen die ronkende snelheidsmonsters staan, en niet voor een green screen.

Gran Turismo heeft mijn verwachtingen overtroffen. Niet alleen voor mij als gamer en autofanaat, maar zelfs voor mijn vriendin die niets heeft met racen of gamen. De film is 2u15 lang en ik keek hem zonder pauze, maar net zoals een Nissan GT-R is de film zo gepasseerd.