Star Wars Jedi: Survivor Review – Een fantastisch vervolg

Mooier, groter en meer. Star Wars Jedi: Survivor is een vervolg volgens het boekje dat zijn voorganger, het zeer vermakelijke Fallen Order uit 2019, op alle denkbare manieren verbetert. De technische problemen moet je er voorlopig wel bijnemen.

Op zoek naar Tanalorr

Jedi: Survivor speelt zich vijf jaar na de actie van Fallen Order af, waar Jedi-on-the-run Cal Kestis als een volwaardige Jedi Knight zijn gevaarlijke strijd tegen The Empire voortzet. De bemanning van de Stinger Mantis is gescheiden en volgt sindsdien elk hun eigen pad. Cal Kestis heeft zich verbonden met de rebellenleider Saw Gerrera en werkt met een nieuwe crew in het verzet wanneer het spel opent. De openingsmissie op Coruscant loopt echter goed fout en Cal verliest bijna gans zijn bemanning, waardoor hij opnieuw op de vlucht moet.

De intense actie van de lineaire proloog leidt Cal naar de Outer Rim-planeet Koboh, waar hij op zoek gaat naar zijn vriend Greez. Cal vraagt zijn oude vriend om het schip te repareren, maar terwijl hij vastzit op de planeet, gaat hij op verkenning en ontdekt hij oude Jedi-ruïnes en een droid genaamd Zee, die verbonden is met de Hoge Republiek. Smijt een andere Jedi-overlevende die heeft toegegeven aan de duistere kant en de mogelijkheid om Tanalorr te vinden, een planeet die voor altijd verborgen zou kunnen blijven voor The Empire, in de mix en je hebt weer voldoende ingrediënten voor een entertainend planeethoppend Star Wars-avontuur.

Kies je houding

Het verhaal is veel rijker dan dat van de gemiddelde Star Wars-game, maar wat Jedi: Survivor verheft, is de gameplay. In de afgelopen vijf jaar is Cal competenter en zelfverzekerder geworden en dat is direct vertegenwoordigd in alle aspecten van de gameplay. Ontwikkelaar Respawn heeft wijselijk geen van Cals vaardigheden uit de vorige game weggenomen, maar er in plaats daarvan op zinvolle manieren op voortgebouwd.

Zo ontgrendelt de speler vijf verschillende lightsaber stances naarmate het verhaal zich ontvouwt, die elk Cals moveset, combo’s, sterke en zwakke punten in de strijd volledig veranderen. Zo is er onder meer de zeer langzame maar ook zeer krachtige Crossguard-houding die doet denken aan Kylo Ren uit de laatste trilogie. Dual Wielding is dan weer de snelste en meest agressieve houding en er is er zelfs eentje waarbij men een blaster in de mix gooit. Het mixen en matchen van deze gevechtshoudingen is één van de opwindendste aspecten in de game. Je hebt veel meer opties om te vechten dan in het eerste spel. Je kunt evenwel slechts twee van de vijf houdingen tegelijk uitrusten. Van zodra je een derde houding hebt verdiend, kun je op elk meditatiepunt (de bonfires van Jedi:Survivor, zeg maar) bepalen welke twee actieve stances je in de strijd wilt gebruiken.

Sekiro Light

Met een balansmeter en een bijzondere focus op het pareren van aanvallen zit de combat nog altijd in een bevredigend Sekiro-jasje, hoewel er genoeg moeilijkheidsopties voorhanden zijn om te bepalen hoe hard dat jasje eigenlijk wordt aangetrokken. Dat stelt je in staat om het spel volledig aan te passen aan je eigen kwaliteiten: van een bijna volledig verhaalgebaseerd avontuur met minimale uitdaging tot een meedogenlozere moeilijke game die je Jedi Master-vaardigheden op de proef stelt.

Als een volleerde Jedi gebruik je natuurlijk ook de Force in de vele gevechten tegen een ditmaal ook grotere verscheidenheid aan vijanden. Met Confuse zet je vijanden kort tegen elkaar op, Lift stuurt vijanden de lucht in voor enkele rake luchtcombo’s en met Slam, euh, slam je ze keihard weer tegen de oppervlakte. Om je volledige repertoire van vaardigheden te versterken, heb je een wederom een skill tree waar je al je vergaarde XP kunt uitgeven om nieuwe moves of perks te ontgrendelen.

Prince of Persia

Jedi: Survivor is een duidelijke verbetering ten opzichte van zijn voorganger en dat uit zich vooral in de platformactie en Metroidvania-achtige verkenning. De Uncharted-vergelijking van de vorige game gaat nog steeds op, maar van zodra we extra vaardigheden aanleren en als een acrobaat over muren rennen en al springend en dashend grote afstanden overbruggen voelt dit als de Prince of Persia game die we al jaren missen. Je hebt altijd het gevoel dat je veel meer controle hebt, waardoor die kleine frustraties uit de eerste game verdwenen zijn. Oh, en de toevoeging van snel reizen tussen meditatiepunten en een verbeterde holomap maakt het verkennen van de twee gigantische hoofdplaneten en andere, kleinere omgevingen zoveel aangenamer.

Het moedigde mij aan om terug te reizen om aanvankelijk ontoegankelijke paden te verkennen naarmate mijn vaardigheden zich uitbreidden. Ook al was het maar om Cal uit te rusten met een fout eighties kapsel en een toffe outfit die we in een verborgen schatkist vinden of om onderdelen te vinden om onze lightsaber en schattige BD1-kompaan te personaliseren. Al zou ik het ook begrijpen als je de tientallen cosmetische items te zinloos vindt om dat handvol planeten volledig te doorkruisen. Gelukkig zijn er ook tal van items te vinden die Cal bonussen geven, zoals meer Force en healing items, evenals Force Tears die optionele gevechts- en platformuitdagingen bevatten. De omvangrijke wereld zit tjokvol extra activiteiten (ik heb het zelfs nog niet gehad over het uitbreiden van de saloon op Koboh die gedurende het hele verhaal fungeert als je uitvalsbasis), waardoor Jedi: Survivor soms wel wat focus verliest en je de plot uit het oog verliest.

Paar patches later…

Door vijf weken behoorlijk ziek te zijn komt deze recensie wat aan de late kant – Jedi: Survivor kwam immers al uit op 28 april – maar daardoor vergat ik even dat ik deze aanvankelijk speelde voor reviewdoeleinden. Op deze manier heb ik deze game optimaal gespeeld: zonder deadlinestress en –rush, gewoon concentreren op dat wat de game goed doet, genietend van elke vrije minuut die ik er onbezorgd aan spendeerde. Ik wilde elke planeet tot in het kleinste hoekje verkennen en beetje bij beetje dat completionpercentage richting de 100% duwen. Voor mij altijd het teken dat ik een erg goede game aan het spelen ben.

In die tijd heb ik al enkele patches geïnstalleerd, die telkens de algemene technische ervaring van de Xbox Series X-versie waarop deze recensie gebaseerd is minimaal verbeterde. Toch blijft de performance twijfelachtig in de 60fps-prestatiemodus, met in mijn geval frequente maar gelukkig ook erg korte frameratedalingen en bij momenten een onduidelijke waas die over de omgeving of Cals gezicht hangt. Niet ervaringsverpestend, maar toch vermeldenswaardig.

Verdict

Afgezien van deze performance issues brengt Jedi: Survivor nog steeds indrukwekkende graphics. Het rijkelijk gedetailleerde Coruscant zet de toon voordat je naar verschillende planeten en manen in de galaxy far, far away vliegt. De verschillende regio’s van Koboh waar je het grootste deel van je tijd in de game zult doorbrengen zijn bijvoorbeeld een lust voor het oog. Het fantastische geluidsontwerp – van de muziek tot de lightsabergeluiden – verrijkt ook de typische Star Wars-esthetiek. Los van de technische onvolmaaktheden die nog een extra patch nodig hebben om alles glad te strijken, heb ik mij dus ontzettend goed vermaakt met Star Wars: Jedi Survivor. Al dat avontuur culmineert in een bevredigende ontknoping en een non-stop plezierige rit waarmee ontwikkelaar Respawn bewijst dat het Star Wars-universum bij hen in goede handen is.