Gotham Knights Review – Game met twee gezichten

Wereldwijd reeg Gotham Knights de jubelrecensies niet bepaald aan elkaar. En nu we ‘m zelf – met enig uitstel na de release eind oktober en met bijgestelde verwachtingen – gespeeld hebben, begrijpen we ook meteen waarom men zo kritisch was. Toch zorgde Gotham Knights ervoor dat ik de minder goede dingen verdroeg om te genieten van zijn allerbeste momenten.

Spel met twee gezichten

Gotham Knights is een behoorlijk tweezijdige ervaring. Eén die lijkt op wat we verwachten van een filmische singleplayergame met een meer lineaire structuur en een andere die is ontworpen als open wereldgame vol banale taken, die je bij voorkeur coöperatief met een tweede speler kan tackelen. Gotham Knights bevat voldoende momenten die indruk op je kunnen maken, maar het is juist het ontwerp van de open wereld en hoe het de algehele ervaring beïnvloedt die zijn grootste tekortkoming wordt.

Het kwartje valt wel aan de goede kant voor het plotgedeelte. Batman doden is een gedurfde, maar perfecte opener. Na zijn dood aan het begin van het spel, duurt het niet lang voordat Robin, Nightwing, Batgirl en Red Hood de verantwoordelijkheid op zich nemen om Gotham City te verdedigen, terwijl ze rouwen om het verlies van hun vriend en mentor. Het kwartet bundelt niet alleen de krachten om de stad te redden van de misdaadtoename na Batmans overlijden, maar ze willen ook zijn laatste zaak uitwerken. Je hoofdmissie bestaat uit het achterhalen wie er echt betrokken is bij de tragische gebeurtenis en wat er achter Batmans laatste onderzoek schuilgaat: een steeds meer betrokken onderzoek naar corruptie, samenzwering en een geheim genootschap.

Met passie voor het bronmateriaal

Als een criminele organisatie die de hand heeft gehad in vele maatschappelijke en bestuurlijke onderbouwingen in Gotham City, zorgt de Court of Owls in deze game voor een geweldige antagonistengroep. Voor het hoofdverhaal verdient Warner Bros. Games Montreal sowieso alle lof, want je krijgt hier één van de beste plots ooit in een game die is geïnspireerd op het Batman-universum. Het verhaal blijft, ondanks een paar clichés te veel en wat mindere vertolkingen, altijd op een zeer goed niveau, waarbij voortdurend iconische personages worden geïntroduceerd. Deze game is ook gemaakt met enorm veel passie voor het bronmateriaal: het spel zit vol met verwijzingen naar de strips, herkenbare kostuums en allerlei leuke, kleine weetjes.

Om verder te komen in het aangename hoofdverhaal, zul je echter zeer repetitieve taken moeten uitvoeren die, hoewel gebruikelijk voor talloze open wereldgames, te veel invloed hebben op de algehele ervaring. Het spel zet in op een Night Patrol-structuur. Overdag vertoef je in het hoofdkwartier van de Gotham Knights, de klokkentoren precies in het centrum van de stad. Hier kies je de held waarmee je wilt spelen, raadpleeg je de dossiers met betrekking tot het onderzoek, train je allerlei technieken of bekijk je extra scènes die het verhaal bevorderen of de personages verder uitdiepen.

Patrouilleren

Uiteindelijk ga je erop uit en begin je een patrouille die altijd ’s nachts plaatsvindt. Hier boek je vooruitgang met het hoofdverhaal, maar zelfs als je je alleen op dat hoofdverhaal wil concentreren, ontsnap je niet aan de banale en repetitieve randactiviteiten. Overal overvallen die verijdeld moeten worden, bommen die je onschadelijk moet maken, aanvallen op waardevolle busjes die je moet stoppen, enzovoort. De eerste twee of drie patrouilles zijn nog aangenaam, maar dit missieontwerp toont al snel zijn grenzen door je tot vervelens toe dezelfde situaties voor te schotelen.

Al snel heb je door dat dit filler content is, gericht op het verzamelen van EXP en middelen voor het maken en/of ontgrendelen van bepaalde aanpassingselementen. Stoppen voor misdaden die je constant moet herhalen om te levelen of vooruitgang te boeken, wordt al rap vermoeiend en verzwakt Gotham Knights, terwijl doorgaan met de hoofdcampagne eigenlijk het liefste is wat je wilt. Daar schuilt immers de ware aantrekkingskracht van deze titel, waardoor het echt frustreert dat dit spel te veel gericht is op al die saaie randzaken. Het is een routine die nooit op een zinvolle manier evolueert.

Kwartet helden

De grotere zijverhalen zijn gelukkig veel leuker en bevatten een reeks missies gericht op de terugkeer van de grote criminelen van Gotham City. Deze tegenstanders verschijnen niet altijd in het hoofdonderzoek, maar streven persoonlijke doelen na om chaos te veroorzaken in de straten van Gotham. Op elk moment kun je een pauze nemen van de campagne en zo’n secundair dossier openen.

Je hebt een kwartet aan helden, maar de keuze om een patrouille te starten met het ene personage in plaats van een ander, zal al snel een volledig persoonlijke keuze worden. De verschillen tussen de Gotham Knights-leden blijven redelijk beperkt, hoewel ze allemaal over enkele unieke vaardigheden beschikken. Nightwing is het meest gebalanceerde personage: behendig, sterk en bekwaam in mêleegevechten. De krachtige en ietwat onstuimige Red Hood is de klassieke tank in het viertal, Batgirl smijt wat hackerskwaliteiten in de mix, terwijl Robin je eerste keuze hoort te zijn wanneer een missie een stille infiltratie vereist. Zodra je echter in de straten van Gotham komt, zul je merken dat deze verschillen minder uitgesproken zijn dan je vooraf dacht en zich niet vertalen in duidelijke gameplayverschillen. Uiteindelijk bleef ik daarom gewoon trouw aan één personage (Batgirl in mijn geval) en Gotham Knights doet uiteindelijk te weinig om je te stimuleren om toch een andere held te selecteren.

Knokken maar

Het vechtsysteem van Gotham Knights doet op het eerste gezicht denken aan de freeflow combat van de Arkham-serie, maar het handhaven van een enkele constante en vloeiende combo is verdwenen. Hier draait het vooral om lichte of zware klappen uitdelen, om vervolgens een getelefoneerde vijandelijke aanval te ontwijken. Elk personage heeft ook speciale vaardigheden die kunnen worden ontkend zodra ze genoeg momentum hebben opgebouwd. Deze vaardigheden zijn uniek per personage en hebben zeer nuttige effecten, zoals het breken van een verdedigend blok. De vergelijking met de haast ritmische dans waarmee je van de ene vijand naar de andere stuitert in de Batman-games kan Gotham Knights helaas niet overleven. Daar is het vechtsysteem net te eentonig voor, maar toch blijft het knokken een leuke bezigheid. Al had ik vaak het gevoel dat een superheldenspel spectaculairder mocht zijn dan dit.

De Montreal-studio van Warner Bros. gooit daar nog een hoop RPG-achtige systemen bovenop. De vier helden stijgen tegelijkertijd in level (mooi zo!) en verdienen vaardigheidspunten die je kunt uitgeven in een skill tree. Nieuwe vechtskills die momentum vereisen worden ontgrendeld door in-game uitdagingen te voltooien, zoals het doden van een bepaald aantal van een vijandelijk type. Voeg nog wat crafting toe aan de mix, aanvallen die je kan uitbreiden met een elementeffect en mod-chips die je ook kan maken en toepassen op je uitrusting om de statistieken verder te verbeteren. Het lijkt overweldigend, maar dat is het eigenlijk niet: ik spendeerde alleszins niet veel tijd aan het optimaliseren van de build van mijn personage. Soms vroeg ik mij zelfs af of de aanwezigheid van al die extra RPG-lagen echt nodig waren.

Achilleshiel van deze productie

Er is vooraf veel inkt gevloeid over de achilleshiel van deze productie: het ontbreken van een 60FPS performance optie en de 30FPS-vergrendeling in de consoleversies. Natuurlijk had ik liever de best mogelijke ervaring gezien, zeker bij een release die de oudere consoles achterwege laat, maar ik had wel altijd het gevoel dat het nog steeds goed speelbaar was. Het is ook helemaal geen lelijke game, ook al deden al die vergelijkingsvideo’s met het zeven jaar oude Arkham Knight anders uitschijnen. De interpretatie van Gotham City is zeer gedetailleerd en nodigt uit om de vijf verschillende regio’s met alle belangrijke bezienswaardigheden te verkennen. Dat kun je onder meer op een Batcycle doen, waarvan het snelheidsgevoel totaal ontbreekt. De makers proberen het snelheidsgevoel wat te simuleren met behulp van lijnen in de hoeken van het scherm, maar het helpt niet. Gelukkig speel je gaandeweg Fast Travel-locaties vrij, maar ook dat is weer gekoppeld aan een eentonige secundaire activiteit…

Conclusie:

Stel je verwachtingen bij en er valt nog genoeg entertainment te puren uit deze titel, zeker nu je Gotham Knights al vaak bij de aanbiedingen spot in je favoriete online shop. Dankzij het interessante verhaal met zeer filmische en leuke hoofdmissies kon ik de vele gebreken voor lief nemen. Ik had tijdens het spelen voortdurend het idee dat dit eigenlijk een uitstekende lineaire game geweest zou zijn, want het is het open wereldontwerp en de structuur die aan optionele taken is gekoppeld die hier de algehele ervaring naar de saaie kant trekt.