Various Daylife review: glansloze RPG

Tijdens de laatste Nintendo Direct kondigde Square Enix Various Daylife aan, een turn-based RPG waar developers van Octopath Traveler en Bravely Default hun schouders onder hebben gezet. Meer moest er niet worden gezegd om mijn aandacht vast te grijpen. Dit wou ik absoluut spelen en dat de game diezelfde dag al beschikbaar was, maakte het een des te leukere verrassing. Of dat dacht ik.

Om te beginnen is dit geen nieuwe titel. In 2019 verscheen Various Daylife al op Apple Arcade. Wat geen probleem hoeft te zijn, want er bestaan absoluut sterke mobile games. Al voelt de prijs van bijna dertig euro toch te hoog gegrepen.

In Various Daylife spoelen we aan op een nieuw continent. Voor ons hebben al zes grote zwermen ontdekkingsreizigers een kleine nederzetting opgebouwd en wij vormen een nieuwe groep helpende handen. Al snel sluiten we ons aan bij de verkenners en leren we meer over de tweedeling binnen de game, namelijk werken in de stad en de expedities daarbuiten.

Laat ik eerst meer vertellen over het werk. Doorheen de game maak je kennis met nieuwe jobs, van beren bestrijden tot serveren in de taverne of de biecht afnemen. Dat klinkt gevarieerd, maar het hele werkgebeuren zit vervat in een zielloos menuscherm, waar je nauwgezet statistieken dient te balanceren terwijl je je humeur en uithoudingsvermogen op peil houdt.

Er zijn tijdsgebonden jobs die je enkel overdag of ’s nachts kan kiezen, maar ook werk dat altijd kan. Aan bepaalde taken zijn specifieke boosts gekoppeld, dus het loont om ze ietwat strategisch uit te voeren. Regelmatig zijn er ook tijdelijke evenementen, zoals een verjaardagsfeest of een lokaal festival plannen. In het begin sprak me dit best aan, maar het plezier vervaagde al snel.

Je moet demotiverend veel werken om vooruitgang te kunnen maken. De verhouding tussen de opbrengst van het werk en de kosten die je moet maken zit helemaal scheef. Ik overdrijf niet als ik zeg dat je uren moet grinden om nog maar het aan te raden level voor een eenvoudige expeditie te bereiken. En als je je uithoudingsvermogen even uit het oog verliest en verplicht moet rusten, neemt de game ook nog eens een flinke hap uit de voortgang die je hebt geboekt. Dit deel van de game gaat frustrerend traag vooruit.

Hoe zit het met de expedities buiten de stad? Zo’n missie levert iets meer geld op en stuwt het verhaal vooruit, maar ook hier lijkt het alsof ze enkel het strikte minimum hebben gebracht. Dit is wat er gebeurt: je stelt een team van vier samen, kiest wat eten en items en vertrekt naar het vooropgestelde doel. Je characters wandelen van links naar rechts en de achtergrond loopt een timelapse. Onderweg stoot je meestal op dezelfde tegenstanders. De combat is turn-based en leunt op het cha-cha-cha-principe. Een kleine tongtwister die voor change, chain en chance staat. Een zeer basaal combo-systeem dat om weinig strategische keuzes vraagt.

Naarmate je meer afstand aflegt, verlies je ook best wat HP. Je start bijvoorbeeld met een goede HP-buffer, maar die smelt bijna voor de helft weg wanneer je de sterkste vijand bereikt. Ook dit voelt niet goed gebalanceerd, bijna oneerlijk. Zeker als je weet hoeveel tijd het kost om je personage sterker te maken.

Je kan ook heel minimaal doorheen de stad lopen en samen met vrienden iets leuks plannen om jullie onderlinge relatie aan te scherpen, maar het voelt allemaal heel kleurloos en eentonig. Bovendien wordt een kleine tocht door de stad meermaals onderbroken door een kort laadscherm, wat nog meer tempo haalt uit een al langzaam kabbelende game.

Ik kan me voorstellen dat Various Daylife zich als mobile game enigszins staande kan houden: wat werk verzetten als je ergens vijf minuten moet doden of op expeditie gaan tijdens een treinreis. Helaas brengt het te weinig om langer dan dat boeiend te blijven. Lang geleden dat ik me zo door een graatmager verhaal heb moeten slepen.

Er zitten heus wel een paar originele en leuke ideeën verborgen in Various Daylife, maar als speler moet je te veel ontmoedigende obstakels over om die te ontdekken. Dit spel verscheen als een verrassing, maar na een paar uur spelen herinnerde Various Daylife ons eraan dat niet elke verrassing even aangenaam is.