Rollerdrome review: speelt als een roller-droom

Wat als je Tony Hawk’s Pro Skater neemt, het skateboard vervangt door rolschaatsen en er wapens aan toevoegt? Dat gekke idee werd bedacht en uitgevoerd door ontwikkelaar Roll7, ook bekend van die andere skategame: OlliOlli World. Het concept klinkt niet alleen fantastisch, maar het speelt ook gewoon heerlijk. Rollerdrome is een zalige game die je absoluut in huis moet halen.

Rol in de toekomst

Het geheel speelt zich af in het jaar 2030. Een mysterieuze organisatie heeft een succesvol tv-programma ontwikkeld waarbij skaters gedropt worden in verschillende arena’s gevuld met gewapende vijanden. Het is jouw taak om je als Kara Hassan, een rookie in deze sporttak, je met je rolschaatsen al springend, grindend, flippend en wall-ridend door de arena’s te bewegen en gaandeweg de vijanden uit te schakelen vooraleer ze jou te grazen nemen.

Als je hierin slaagt mag je verder naar de volgende ronde van het tornooi, dat bestaat uit een openingsfase, een kwart- en halve finale en een finale. In totaal zijn er 11 speelbare levels op verschillende locaties. Zo bevind je je de ene keer binnen in een skate arena, of in een winkelcentrum, maar je kan ook buiten aan de slag in een woestijn of een sneeuwrijk gebied.

Lang leve de assist mode

Elk level gooit je 10 challenges voor de voeten waarvan je er zo veel mogelijk moet zien trachten te volbrengen om extra punten te scoren en het volgende level vrij te spelen. Zoals het hoort in een skategame krijg je eerst een korte tutorial af te werken waarbij de basisprincipes uitgelegd worden. In het begin bewoog ik me nogal onwennig voort en had ik vooral moeite om de camera te richten op de vijanden.

Na verloop van tijd knalde ik me vrij eenvoudig door de eerste levels met behulp van mijn dual handguns. Ik kon zelfs meteen enkele challenges van de lijst afvinken. Maar toen werd het moeilijker: de challenges werden uitdagender, de vijanden sterker en ondanks het feit dat ik steeds meer wapens ter beschikking had, kreeg ik ook vaker een rood scherm te zien die mijn dood aankondigde.

Ik kreeg amper nog een uitdaging afgevinkt en begon me te frustreren in een game die zo leuk hoorde te zijn. Ik ging als volleerd trophy hunter ten rade op het internet en vond er de gouden tip: schakel in je menu enkele assist settings in.

Vanaf dat moment scheurde ik door de levels heen en kon ik me bovendien een pak beter concentreren op de uitdagingen die me in de schoot werden geworpen. Ik sprong als een dartele hinde boven vijanden hun hoofd alvorens hen met een welgemikt schot van mijn shotgun een kop kleiner te maken. Ik grindde langs tanks en blies ze op met mijn grenade launcher en snipete in slow-motion die irritante polybeams tot moes. Mijn munitievoorraad was eindeloos en ik voelde me onoverwinnelijk, want ja, dat was ik ook.

Hoewel de assist settings voor sommige spelers als cheat codes zullen klinken, vond ik het een zeer welgekomen en haast noodzakelijke functie van een spel dat ik anders met spijt in het hart en een berg frustratie weg zou leggen wegens ‘te moeilijk’. En dat zou zonde zijn.

Daarnaast bleven er ook gewoon voldoende uitdagingen over, waardoor het heerlijk was om me geen zorgen te moeten maken over mijn health bar terwijl ik voor de tiende keer een coffin flip probeer uit te voeren bij de trick token.

Oh ja, onderweg valt er ook een verhaal te ontrafelen, maar dat gaat niet veel verder dan wat randinformatie en aanwijzingen over de malafide organisator van de sport.

Conclusie

Rollerdrome is een heerlijke over-the-top game die met succes twee genres bij elkaar brengt in een gebalanceerde ervaring en een a-typische grafische stijl. Mijn enige punten van kritiek zijn de hoge moeilijkheidsgraad zonder assist mode, het gebrek aan splitscreen mode of online co-op en de na verloop van tijd eentonige soundtrack, maar los daarvan is dit gewoon een coole game. Dit wordt het spel dat ik mijn vrienden zal laten spelen nadat ik ze heb ingemaakt in een potje FIFA en ze nood hebben aan een instant-succeservaring.