Lumote: The Mastermote Chronicles Review – Mocht kwali-itatiever

Het is geen vogel en het is zeker geen vliegtuig, geen kwal en ook geen slak. In Lumote: The Mastermote Chronicles speel je als – ja, als wat eigenlijk? – een doozichtig en lichtgevend wezen.

Je bevindt je in een soort doolhoef met meerdere etages en het is jouw doel om de uitgang te vinden waar de Mastermote zich bevindt. Dat doe je door je omgeving goed te analyseren en vervolgens in de juiste volgorde schakelaars te activeren en met de juiste timing van hot naar her te springen. Deze 3D puzzel platformer onderscheidt zich van zijn concurrentie door de grafische stijl met neon-lichten en bijpassende elektronische geluidseffecten. De schakelaars waarvan we spraken zijn dan weer inwoners van een onderwaterwereld, zoals planten en kwallen.

Het spel bestaat uit vier wereldel die op hun beurt opgedeeld zijn in kleine levels. Ideaal om tussendoor wat te spelen en je gedachten te verzetten, al kan het soms even duren tot je de juiste oplossing hebt gevonden. Het kost je ongeveer een uur om een wereld uit te spelen, wat e totale speelduur op een dikke vier uur brengt.

Door de steeds complexer wordende puzzles, moest ik na een tijd echter een guide raadplegen om mij door de levels te gidsen. Dit nam een groot deel van mijn spelvreugde weg. Na drie werelden gaf ik er de brui aan en tot op heden ontbreekt bij mij de motivatie om verder te spelen.

het spel krijgt van mij persoonlijk een 6/10, al zal de fervente puzzelaar hier ongetwijfeld meer plezier aan beleven. Ik speelde Lumote: The Mastermote Chronicles op Google Stadia, maar het spel is ook te verkrijgen op PC, PlayStation, Nintendo Switch en Xbox.