Review Nintendo Switch Sports – Vergeet het polsbandje niet!

Jelle (9), Zoya (8) en Robbe (7) vind je op gamemomenten doorgaans onderuitgezakt in de zetel, met een tablet of Switch Lite in de handen geklemd. Bezig met hun zoveelste potje Brawlstars of Fortnite. Totdat ik onlangs Nintendo Switch Sports installeerde voor deze recensie. Plots was mijn kroost niet meer weg te slaan bij de tv. Met pretoogjes zwiepte ze er de ganse namiddag enthousiast op los. Zo enthousiast zelfs dat ik toch maar de polsbandjes heb bovengehaald om te voorkomen dat ze hun Joy-Cons naar mijn OLED-scherm slingerden.

Voor alle leeftijden

Ik vertel de kinderen ondertussen over het immense succes van Wii Sports. Hoe die titel in 2006, door bekende sporten te combineren met de toen nog vernieuwende motion controls, tot de verbeelding sprak van mensen van alle leeftijden. Wii Sports was van cruciaal belang voor het enorme succes van de Wii. Zestien jaar later vertaalt Nintendo met Nintendo Switch Sports veel van het originele plezier naar de eveneens enorm succesvolle Switch.

De Joy-Con-controllers van de Switch zijn in veel opzichten nieuwere versies van de iconische Wii-afstandsbediening, met dezelfde bewegingsgevoelige functies die op de hybride console wel wat minder in de verf gezet worden. Ze zijn bevredigend precies (maar nog steeds niet 100% accuraat), terwijl het nog steeds redelijk vergevingsgezind is, waardoor dit opnieuw een spel is dat geschikt is voor alle leeftijden. Kleine, maar welkome kwaliteitsverbeteringen duwen de motion control-ervaring in Nintendo Switch Sports net dat tikkeltje verder.

Zuinige selectie

Nintendo Switch Sports wordt gelanceerd met zes sporten: tennis, bowlen en Chanbara (zwaardvechten uit Wii Sports Resort) keren allemaal terug uit eerdere edities, terwijl voetbal, volleybal en badminton volledig nieuw zijn. Veel sporten staan maximaal vier spelers toe, sommige beperken je tot twee. Een prima doch zeer zuinige selectie, vooral omdat je op het zonovergoten Wuhu Island uit Wii Sports Resort nog twaalf sporten kon beoefenen. Nintendo heeft wel al aangegeven dat golf in een toekomstige update gratis wordt toegevoegd. Hopelijk betekent dit dat Nintendo Switch Sports in de loop van de tijd verbeteringen en uitbreidingen blijft krijgen.

Je neemt deel aan deze sporten met de moderner ogende avatars, de zogenaamde Sportsmates. Al kun je er ook nog voor kiezen om als Mii te spelen, wat meer in lijn is met eerdere games in de franchise, maar minder past in de modernere en kleurrijke ontwerp van deze game.

Strikes gooien in bowling

Uiteraard heeft bowlen die selectie van een half dozijn sporten gehaald. Dat is en blijft een favoriet in huishoudens over de hele wereld. Het speelt vrijwel hetzelfde zoals ik het mij herinner uit de Wii-periode, behalve dat je de triggerknop nu niet meer loslaat om de bal te gooien en dat je met subtielere polsbewegingen de bal met een natuurlijke curve smijt. Ook de mogelijkheid om tegelijkertijd te gooien met de persoon naast je, is een goeie toevoeging om de vaart erin te houden.

Naast de optie om een standaard 10-frame game te spelen, is er ook een speciale modus die obstakels op de baan plaatst, die per frame veranderen. Met drie moeilijkheidsgraden om uit te kiezen, zul je als speler geconfronteerd worden met een verscheidenheid aan uitdagingen op de bowlingbaan. Denk dan aan bewegende obstakels waardoor je je worp beter moet timen, maar ook hoogteverschillen en vernauwingen om je bowlingvaardigheden optimaal te testen. Deze modus voegt wat broodnodige variatie toe. Vooral omdat ik het op de traditioneel vlakke baan ditmaal veel te gemakkelijk vond om een strike (of spare) te gooien.

Zwiepende backhands in tennis

Tennis blijft ook een uitblinker. Het profiteert nog steeds van zijn eenvoud, is altijd leuk en gemakkelijk op te pakken. Zelfs voor minder ervaren of jongere spelers. De game vereist dat je dubbels speelt, maar als je de enige speler in je team bent, heb je de controle over beide spelers tegelijkertijd. Iets wat door je reflexen soms verwarrend kan zijn. Tennis draait om het timen van je swings, en het is heel gemakkelijk om te vroeg of te laat te zwiepen en te eindigen met een bal die buiten de grenzen gaat. Hoewel je racketslagen doorgaans goed geïmiteerd worden, had ik bij het retourneren niet altijd het idee dat mijn input 100% nauwkeurig geregistreerd werd. Desondanks blijft tennis zoals altijd een zeer leuke bezigheid.

Dropshots net achter het net in badminton

Badminton, ondanks de voor de hand liggende vergelijking met tennis, slaagt er toch makkelijk in om aan te voelen als een eigen ding. Het is ook mijn nieuwe favoriete sport. In de één-tegen-één wedstrijden mep je de shuttle aan een hoog tempo heen en weer, terwijl je met een combinatie van lobs, dropshots en smashes de overhand probeert te krijgen op je tegenstander. Dat leidt bijna altijd tot een aantal lange, geweldige rally’s waarin elk punt felbevochten is.

Smashen in volleybal

Volleybal is één van de meer complexere sporten in het aanbod van Nintendo Switch Sports, met verschillende bewegingen om te serveren, passen, blokkeren of smashen. Bij het blokkeren en ontvangen van een tegenaanval moet je jezelf ook nog positioneren met de analoge stick. Dit bleek, vooral bij het jeugdige trio in mijn gezin, in het begin wat te ingewikkeld. Maar nadat we het allemaal onder de knie hadden, werd volleybal eveneens één van de toffere en meest gespeelde sporten in het pakket. Het is leuk en bootst de werkelijke bewegingen van de sport vrij goed na. Elke move goed timen is alles in dit spel. Het perfect raken van de bal verhoogt immers de snelheid en opent de kans op een vernietigende smash.

Volleybalwedstrijden worden, net als tennis, gespeeld met vier spelers in een twee tegen twee opstelling. In tegenstelling tot tennis heb je echter geen controle over beide personages als je alleen speelt. Dit betekent dat je met iemand anders moet spelen of afhankelijk bent van een CPU-gestuurde teamgenoot.

Abra-chanbara van ’t platform af!

Chanbara, dat je dus al kan kennen als zwaardvechten uit de 2009-sequel Wii Sports Resort, is een 1v1-zwaardgevecht bovenop een verhoogd platform, waarbij het je doel is om je tegenstander eraf te meppen zodat ie met een harde plons in het water eronder belandt. Variatie komt hier in de vorm van drie zwaardtypes. Je hebt het standaard zwaard, dubbele zwaarden (waarvoor twee joy-cons nodig zijn) en een energiezwaard. Die laatste heeft een wat zwakkere aanvalskracht, maar zodra je genoeg aanvallen blokkeert, kan je extra krachtig uithalen.

Waar de rest van de sporten vooral om timing draaien, is chanbara wat strategischer van aard. Bij een succesvolle blok, blijft de aanvaller bijvoorbeeld even verbaasd achter, waardoor er een makkelijke opening is voor een tegenaanval. Je moet de bewegingen van je tegenstander lezen, altijd klaar zijn voor een blok en in het offensief gaan wanneer de kans zich voordoet. Deze intense ‘beste van de drie’ confrontaties zorgde alleszins voor enkele opwindende zwiepgevechten, met veel snelle rondes maar ook langdurige duels die in de slotseconden werden beslist.

Voetballen met je handen

Voetbal speelt een grote rol in mijn gezin en vooraf vonden we de toevoeging van onze favoriete sport aan de Nintendo Switch Sports line-up dan ook een geweldig idee. Toch blijkt het uiteindelijk onze meest teleurstellende en zodoende ook minst gespeelde sport in de line-up te zijn.

Voetbal, in zijn standaard teamgebaseerde modi, laat één of twee menselijke spelers het tegen elkaar opnemen in 1v1- of 4v4-wedstrijden, waarbij de laatste wordt aangevuld door AI-gestuurde spelers. Het speelt als een minder opwindende versie van Rocket League, waarbij je rondrent en een gigantische voetbal in doel probeert te trappen, euh, zwiepen. Het geheel voelt ook een beetje te traag aan. Je holt achter de bal aan, maar je hebt een uithoudingsmetertje en je moet je stamina strategisch gebruiken. Ik besteedde veel meer tijd aan vruchteloos sprinten en weer op adem komen dan aan goede aanvallende acties.

Zoals Van Persie op ’t WK in Brazilië

Het voelt bovendien ook vreemd om voetbal met je handen te spelen. Je hebt er twee Joy-Cons per speler voor nodig. Met de linker- en rechterstick bestuur je respectievelijk je avatar en de camerapositie, terwijl je met andere knoppen ook nog kan spurten of springen. Je ‘trapt’ tegen de bal door de rechter Joy-Con in de richting te zwaaien waarnaar je wilt trappen. Links en rechts, hoog of laag. Zwaai beide controllers naar beneden en je sportsmate duikt als Van Persie op het WK 2014 in Brazilië naar de bal. Tof, voor een paar spelletjes en daarna nooit meer.

Misschien verandert dat als de beenband (die gebundeld wordt bij een fysiek exemplaar van Nintendo Switch Sports, maar ook apart verkrijgbaar is) ook compatibel wordt met de reguliere wedstrijdjes. Voor nu is dat extra accessoire alleen inzetbaar in een aparte shootout-modus. Een personage trapt een bal naar je toe en het is een kwestie van de bal met de juiste timing in het lege doel te trappen. Het stelt weinig voor en het heeft niet al te veel diepgang, maar wij vonden dit simpele spelletje alleszins leuker dan het veldspel.

Mag het wat meer zijn, aub?

Hoe teleurstellend we voetbal ook vinden, het doet weinig afbreuk aan het plezier dat we beleefden aan de vijf andere sporten in de collectie. Ze vinden elk een effectieve balans tussen gemakkelijk op te pakken maar competitief om te spelen.

Ik heb een hoop lol beleefd met Nintendo Switch Sports, samen met mijn gezinsleden en vrienden, maar tegelijkertijd heb ik het gevoel dat het singleplayer-aspect toch wat uitgebreider mocht zijn. Hier geen progressiesysteem waarin AI-tegenstanders steeds moeilijker worden naarmate je beter wordt in elke sport – je kiest één van de drie moeilijkheidsgraden en dat is alles. Er is hier gewoon niet zoveel te doen: geen leuke minigames om je skills te trainen, geen stamps die je kan verzamelen, nagenoeg geen cosmetische items om te ontgrendelen, … Niks dat je motiveert om dit offline vaak te spelen. Daardoor voelt het allemaal een beetje zinloos.

Betaalmuurtje gezet

Totdat je online verbinding maakt en er plots wel een betekenisvol gevoel van progressie is dat het offline niet heeft. Elke online game levert je namelijk punten op die je per 100 kunt inwisselen voor verschillende accessoires en andere aanpassingsopties voor je Sportsmate. Denk aan outfits, hoofddeksels, kapsels, emote stickers en nieuwe bijnamen voor je personage. Wat je krijgt, wordt willekeurig gekozen uit de beschikbare collecties, die om de paar weken worden geroteerd. Zo scoorde ik rewards uit de schattige, voetbal- en vrijetijdscollectie. Na het voltooien van tien wedstrijden in elke sport krijg je ook de kans om te concurreren in de Pro Leagues. Dit is een competitiesysteem à la de divisies in FIFA waarin je resultaten van invloed zijn op je algemene rangschikking.

Bowlen met een vleugje Battle Royale

Met zijn overlevingsmodus met 16 spelers tegelijk is bowlen het sterkste argument voor de online multiplayer van Nintendo Switch Sports. Om de drie frames wordt het scorebord in tweeën gesplitst en wordt de onderste helft geëlimineerd. Voorts heb ik mij vooral opgewerkt in de virtuele badmintoncompetitie, want ook tegen echte tegenstanders blijft dat makkelijk mijn favoriete sport. Voor een ontwikkelaar die vaak terecht kritiek heeft gekregen omdat het online aspect niet voldoet aan de norm, was mijn online ervaring zeer solide. Ongeacht het tijdstip, kon ik altijd gemakkelijk en snel tegenstanders vinden en ook de gameplay werd niet vaak verstoord door vervelende haperingen.

Toch blijft het een enorm nadeel dat je zonder Nintendo Switch Online-lidmaatschap nagenoeg geen enkele vorm van progressie hebt. Zonder het abonnement kun je nog tegen CPU-tegenstanders spelen om nog een beperkt aantal accessoires te ontgrendelen, maar het blijft een vreemde beslissing. Hoe goed het online speelt, is dus eigenlijk niet meer van belang. Waar het echt om gaat is hoe leeg de game aanvoelt zonder.