Review Gran Turismo 7 – Uitstekende terugkeer naar de oude vorm

Gran Turismo verscheen 25 jaar geleden op het toneel en heeft aantoonbaar een revolutie teweeggebracht in het racegenre. Ik koester nog altijd warme herinneringen aan de originele PlayStation-release, die een grote rol heeft gespeeld bij mijn liefde voor auto’s en racegames. Een kwarteeuw later speel ik non-stop Gran Turismo 7 op die mastodont van een PS5. De duizenden virtuele kilometers die ik inmiddels al in de game heb afgelegd, bevestigen het: GT7 is een zeer uitgebreide, nostalgische en bovenal uitstekende terugkeer naar de oude vorm.

Met Gran Turismo 7 stuurt ontwikkelaar Polyphony Digital de reeks dus opnieuw in de richting van een klassieke campagne waarin je honderden auto’s verzamelt alsof het Pokémon zijn. En dat is mooi, want voorganger GT Sport was toch vooral een zeer competitief beestje, met een focus op esports.

Rustgevend zondagsritje

Maar nog voor je met je eerste, tweedehands stadswagentje – in mijn geval een Honda Fit Hybride – aan die ouderwetse solocampagne kan beginnen, trakteert GT7 je heel eigenzinnig op een Music Rally. Je bestuurt onder meer een Porsche Speedster uit 1956 op een medley van klassieke muziek en racet tegen de BPM van het nummer in plaats van tegen de klok. Je ‘beats’ worden opnieuw aangevuld als je op tijd door een checkpoint komt en je doel is om te racen tot het nummer eindigt, terwijl je onderweg langzaam rijdend verkeer passeert.

Hoe sneller de beat, hoe sneller je moet rijden om bij te blijven. Music Rally is een geheel nieuwe modus voor de franchise, maar voelt eigenlijk niet zo gek anders om te spelen dan een gewone checkpointrace tegen de chrono. Deze luchtige muziekmodus is een ontspannend voorproefje op het echte werk, maar ik had daarna nooit het verlangen om het nog eens opnieuw te spelen.

Alsof het opnieuw 1997 is

Het is vooral de terugkeer van de uit de kluiten gewassen carrièremodus die de voorbije weken gulzig al mijn vrije tijd heeft opgeslokt. Er is amper gemorreld aan de 25 jaar oude formule. Net als al die jaren geleden moet je eerst een rijbewijs halen door proeven af te leggen en talloze races doorstaan in betaalbare gezinswagens voordat je ook maar achter het stuur van iets spannender mag kruipen. Je moet races winnen, met je prijzengeld je huidige bolide van noodzakelijke upgrades voorzien, betere wagens vrijspelen en/of kopen en je zo langzaam maar zeker een weg doorheen alle races en kampioenschappen ploegen.

De campagne van GT7 is absoluut een veel langzamere sleur dan in andere moderne racegames en dat kan best teleurstellend zijn voor wie meteen een kar van 3 miljoen onder zijn virtuele zitvlak wil. Maar dat bezieler Kazunori Yamauchi zo hondstrouw is gebleven aan die langzamere en franjeloze stijl, vind ik in een tijdperk van veel te hippe racegames eigenlijk best verfrissend en op termijn meer de moeite waard.

In de kroeg

De hoofdinterface is een kaart die lijkt op een resort, met verschillende bezienswaardigheden. Centraal gelegen is het café, een charmante koffiebar in het midden van een bos, die als leidraad dient voor de campagne. Luca, een echte autoliefhebber en de sympathieke eigenaar van het etablissement, stelt menuboeken voor die missies vertegenwoordigen die je moet vervullen. Deze richten zich vaak op een bepaald autotype of fabrikant, zoals het verzamelen van Japanse sportwagens met voorwielaandrijving of een collectie BMW M3’s. Terwijl anderen juist zijn ontworpen als korte tutorial om je kennis te laten maken met de verschillende functies in de game, zoals het maken van een foto van je favoriete auto.

Wanneer je aan al je doelstellingen voldoet, keer je terug naar het café om je beloning te verzilveren. Waarna meestal een korte les volgt over de geschiedenis en betekenis van de auto’s die je bijeen hebt gesprokkeld, plus het volgende menuboek om je op te concentreren. Terwijl je de 39 menuboeken afwerkt (het duurt ongeveer 20u om ze allemaal te voltooien), speel je meer circuits vrij, wordt je autocollectie steeds indrukwekkender en worden mondjesmaat alle attracties op de wereldmap ontgrendeld.

Voor liefhebbers van de autocultuur

Het café wordt ook bezocht door andere figuren uit de autocultuur, zoals auto-ontwerpers, die bijvoorbeeld wat te vertellen hebben over het model dat je buiten de cafetaria hebt geparkeerd. De dialoog, die alleen via tekst onderaan het scherm wordt geleverd, is precies goed. Kort, maar toch informatief.

Het vieren van de autocultuur door middel van kennis en historische context is een centraal thema in GT7. Bij Brand Central, een van de gebieden van het spel waar je nieuwe voertuigen kunt kopen, hebben de meeste autofabrikanten digitale musea die de belangrijkste momenten in hun geschiedenis overloopt via video’s en diavoorstellingen. GT7 is er echt eentje van autoliefhebbers voor autoliefhebbers.

Voorzichtig op de baan hè!

Wanneer je in je steeds groter wordende verzameling auto’s rijdt, merk je dat GT7 qua rijfysica er op console nog steeds makkelijk bovenuit steekt. Het repliceert nauwkeurig de ervaring van het besturen van een echte auto, terwijl het toch redelijk toegankelijk blijft om te spelen. Gran Turismo 7 levert bovendien geweldig werk om nieuwkomers te laten wennen aan het serieuzere weggedrag met een reeks assistopties die je de hele tijd kunt aanhouden of uitschakelen van zodra je meer zelfvertrouwen krijgt, terwijl ervaren racers al die hulpmiddelen natuurlijk laten voor wat ze zijn.

Sense-ationeel rijplezier

Auto’s onderscheiden zich nog meer van elkaar dan in eerdere Gran Turismo-titels en alles – van de traagste hatchback tot de Lamborghini V12 – heeft zijn eigen persoonlijkheid op het circuit. Het rijden is precies, verfijnd en responsief. Hier moeten we ook de DualSense-ondersteuning op een bijzonder positieve manier benadrukken, want in GT7 wordt deze met groot effect gebruikt. Tijdens het rijden kunnen beide triggers onafhankelijk van elkaar het gevoel simuleren van blokkerende remmen en een licht trillend gaspedaal terwijl je auto worstelt om tractie. Terwijl de haptische feedback ondertussen overtuigend rommelt in specifieke delen van de controller. Hoewel een stuurtje ongetwijfeld de beste manier blijft om van GT7 te genieten, is het met een PS5-controller zeker goed speelbaar.

Rollende start

Door heel eigenwijs vast te houden aan de 25 jaar oude formule, zijn er natuurlijk ook momenten waarop Gran Turismo 7 een beetje gedateerd aanvoelt. Zo beginnen de meeste races nog altijd met een rollende start, waarbij je helemaal achteraan het deelnemersveld begint met de auto’s ver uit elkaar geplaatst. Het resultaat is niet zozeer een felbevochten race, maar eerder een inhaalslag naar een podiumplek. De AI van je concurrenten overtuigt ook nog niet helemaal – dat heeft de Forza-reeks met zijn Drivatar-systeem simpelweg beter voor mekaar – en dat de bolides alweer geen schademodel hebben is nog zo’n kwarteeuw oude traditie die in ere wordt gehouden.

Showcase

Hoewel Gran Turismo 7 ook beschikbaar is op PS4 en daarop ook erg goed draait, is dit vooral op de nieuwere PlayStation 5 een adembenemend mooie game. Er zijn twee visuele modi op de PS5. De ene geeft prioriteit aan de performance en een andere bevat ray-tracing. Die technologie wordt wel alleen gebruikt op niet-interactieve momenten, zoals in herhalingen, menu’s of de fotomodus. Het zorgde er echt voor dat ik elke herhaling wilde bekijken die automatisch op elke race volgt om frame per frame te pauzeren om de perfecte screenshot te maken. Tijdens de races behoudt de game altijd een ijzersterke 60fps, wat resulteert in een heerlijk soepele rijervaring.

De automodellen zelf zijn nauwgezet en absurd gedetailleerd nagemaakt en vormen het hoogtepunt van de visuele prestatie. Elke millimeter van zowel de carrosserie als het interieur is minutieus nagebootst en grenst aan fotorealisme. De circuits vond ik visueel dan weer een beetje inconsistent. Een aantal omgevingen lijken een beetje extra glans of detail te hebben, waardoor het bij enkele extra hard opvalt dat sommige achtergronddetails er nogal low-res en een beetje levenloos uitzien. Uiteindelijk is de belichting van de game zo goed dat zelfs teleurstellende omgevingen nog steeds een manier vinden om indruk te maken.

En natuurlijk profiteert Gran Turismo 7 ook van de supersnelle SSD in je PS5: je wisselt vrijwel onmiddellijk tussen locaties op de wereldmap en binnen enkele seconden zit je in een race. Het is één van de opvallendste verschillen tussen beide versies.

Mooi weer vandaag

Een dag- en nachtcyclus en dynamische weersomstandigheden betekenen dat je een race in de vroege avond kunt beginnen en in het pikkedonker kunt eindigen. Of dat je start op een droge baan, maar dat er in de loop van enkele ronden donkere wolken samenpakken boven het circuit en de hemelsluizen worden opengezet. Wanneer het regent, ontstaan er flinke plassen op de baan en de manier waarop neerslag de wegligging beïnvloedt is zeer goed nagebootst.

Op een zichtbaar vochtige track voel je de grip meteen afnemen en zonder een stel regenbanden is het een hele klus om al die pk’s op de baan te houden. Het effect van regendruppels op je voorruit vanuit de cockpitcamera vind ik dan weer wat minder geslaagd. Schijnt na een hevige plensbui het zonnetje weer, dan zal het water ook geleidelijk aan en onregelmatig drogen. Krankzinnig veel oog voor detail, dus, wat het natuurlijk extra jammer maakt dat deze feature beperkt is tot een aantal tracks en niet wordt doorgetrokken tot alle 34 locaties die in de game zitten.

The need for High Speed

Daartussen zitten ook weer een paar oude fanfavorieten, zij het met een licht gewijzigde lay-out, zoals Trial Mountain, Deep Forest Raceway en de High Speed Ring. Naast de fictieve banen die onze nostalgieknobbel kietelen, race je natuurlijk ook op de echte klassiekers waaronder de Nürburgring, Laguna Seca met de befaamde corkscrewbocht, Brands Hatch en het mooiste circuit van de wereld: Spa-Francorchamps.

Ook in het enorme autopark van meer dan 400 wagens een hoop knipoogjes naar de oude fans. GT7 herintroduceert een paar van mijn geliefde auto’s en er zitten tal van iconische modellen in. In de line-up gaat het van auto’s die je in het dagelijkse straatbeeld ziet (de Civics en C3’s van deze wereld), over de luxewagens van Ferrari, Porsche en Lamborghi tot opgefokte toerwagens en de futuristisch ogende vision GT’s. Genoeg vierwielers om mee te racen en te verzamelen, maar de autolijst had wel baat gehad bij wat meer nieuwere modellen.

De hardcore autoliefhebbers kunnen ook weer uren besteden aan het fijn afstellen van hun voertuigen in complexe menu’s, terwijl alle anderen eenvoudigweg tuningonderdelen selecteren die de prestatiepunten van de auto verhogen.

Over hoe…

Er valt nog zoveel te zeggen. Over hoe completionists die elke auto aan hun GT7-collectie willen toevoegen, bereid moeten zijn om een aanzienlijke hoeveelheid tijd aan de game te besteden. Of over hoe je voor de meest begeerde modellen een paar miljoen credits moet ophoesten en hoe de game je om de haverklap wijst dat je ook ‘echt geld’ kan uitgeven als alternatief voor de ellenlange grind. Over de verschillende autodealers en de manier waarop twee daarvan rekening houden met de trends in het echte leven. En wat dacht je van de multiplayer, die opnieuw de potentie heeft om een zeer succesvolle competitieve scène voort te brengen, maar waar ik nog te weinig aandacht aan kon geven.

Gran Turismo 7 is absoluut de compleetste en beste Gran Turismo-game ooit en simpelweg één van de beste racegames op de markt.

Een van de beste

Maar vooraleer deze recensie echt te lang dreigt te worden, wil ik vooral zeggen dat deze game precies is geworden wat ik, een oude Gran Turismo-fan, ervan verwachtte. Technisch en inhoudelijk is dit absoluut de compleetste en beste Gran Turismo-game ooit en één van de beste racegames op de markt. Het is een game die misschien iets te hard naar het verleden kijkt en te trouw blijft aan zijn puristische benadering om alle nieuwkomers over de streep te trekken, maar het is wel het perfecte geschenk om een kwarteeuw Gran Turismo mee te vieren!