Het is weer tijd voor het ID@Xbox Winter Game Fest. Nog tot 21 december kunnen Xbox-liefhebbers aan de slag met demo’s van meer dan 35 nog te verschijnen titels.
Dat is niet heel erg veel, maar gezien de kwaliteit schommelt tussen geheide indie-hit en overambitieus studentniveau, leek het mij geen slecht idee om in jullie plaats de parels tussen de zwijnen op te duiken. Geen dank, ik doe het met plezier. Dat varkensparfum vervliegt na verloop van tijd wel weer.
Blacktail
Bij Baba Yega krijg ik telkens onaangename visioenen van die freaks van Studio 100 – als je dacht dat een man met zijn hand in het achterwerk van een sprekende hond scary was, think again. Geen spoor van dat alles in Blacktail, dat het bij de Slavische legende van Baba Yaga houdt. Een donker sprookje waarvan je de precieze tint zelf mag gaan bepalen.
Gewapend met pijl, boog en een arendsoog om u tegen te zeggen, trek je met het van hekserij verdacht meisje Baba door een mysterieus bos op zoek naar haar vermiste zus. De debuterende ontwikkelaars, die hun strepen verdienden bij Bloober Team (Layers of Fear, The Medium) gooien ingrediënten uit survivalgames, rollenspellen en horror in de heksenketel. Op basis van deze demo een brouwsel dat er mag zijn. Het is geen pure survival horror, maar het valt op dat de makers weten hoe ze met spanning kunnen spelen.
Het betoverde bos heeft iets angstaanjagend en is tegelijk uitnodigend. Die dualiteit komt terug in hoe je Baba speelt. Knal je elk roodborstje zonder schroom een pijl door de bast – ik heb die veren nodig om pijlen te maken, tiens! – of ben je iets voorzichtiger met de natuur? Goede en kwade heksen krijgen een aantal specifieke vaardigheden het bepaalt tevens verloop van bepaalde quests.
Blacktail is op zijn best wanneer je op je hoede alle hoekjes en kantjes van de omgeving kan verkennen en op zijn slechtste tijdens georkestreerde baasgevechten. Die nijdige paddenstoel op het eind van de demo walste me keer op keer genadeloos plat. Angstaanjagend ja, maar klein bier vergeleken met zo’n optreden van Baba Yega.
Death Trash
De biefstukken hangen aan de bomen. Mijn grootvader probeerde me de gekste dingen wijs te maken, maar in Death Trash had het zomaar waar kunnen zijn. Mochten er nog bomen staan, tenminste. Er ligt in elk geval veel vlees op de grond. Soms laten die Holsteins je met rust, maar even goed proberen ze hun tanden in jouw vlees te zetten.
Het kan ook aan mijn povere Animalism skill liggen. Death Trash combineert rollenspellen uit de oude doos met actieve gevechten uit de iets nieuwere doos. Aan het begin van het spel boetseer je uit allerlei stats en skills een personage dat in de post-apocalyptische wereld losgelaten wordt. Letterlijk, want om nog onbekende reden word je uit je Vaul… euh ondergrondse nederzetting geschopt. Vooraleer je aan de genade van de woestenij over te leveren, zijn ze wel nog zo vriendelijk om je vlug enkele noodzakelijke survival skills bij te brengen. Hoffelijk!
Niet alles en iedereen staat je naar het leven. Eén van de eerste wezens die je tegenkomt is een kraken van vlees en bloed. Die heeft geen zin om je organen als een dweil uit je lijf te persen. Hij voelt zich gewoon eenzaam en zou wat vrienden willen om een praatje mee te slaan. Gewoon, kosmische horrorschepsels onder elkaar. Beetje keuvelen over het einde van de wereld en zo. In mijn RPG-reflex zie ik maar één ding: een quest! De zoektocht leidt me over de wereldmap naar een menselijke nederzetting, en daar wordt het avontuur pas echt persoonlijk.
Heimwee naar de Fallouts van weleer? Dan sla je Death Trash maar beter aan de (vlees)haak tijdens het ID@Xbox Winter Game Fest. De game is trouwens ook uit op Steam Early Access.
Kraken Academy!!
Veel vragen na het spelen van deze korte demo. Waarom persen de leerkrachten mij af om les te mogen volgen? Waarom is het schoolhoofd van deze school een mythisch zeemonster dat om onverklaarbare reden in een vijvertje ter grootte van een onderwater gelopen postzegel leeft? Waarom ben ik bevriend met met een PRATENDE BROCCOLI?
Ik moet het antwoord schuldig blijven, maar het voorproefje van dit absurde rollenspel/dating sim is me desalniettemin goed bevallen. Al tijdens je eerste uren op de Kraken Academy, technisch gezien een middelbare school, is duidelijk dat dit geen gewoon college is. Tip: omhels de weirdness met al je armen. Het is de enige manier om de school (en bij uitbreiding de hele wereld) van de definitieve ondergang te redden.
Loot River
Willekeurig gegenereerde levels? Check. Systeem van constante progressie waarbij je na elke run sterker wordt? Aanwezig. Pixel art? Reken maar van yes! Loot River ziet er op het eerste gezicht niet bijster vernieuwend uit, maar toch bevat het een leuke twist op de tot de draad versleten roguelike formule.
De onderwater gelopen omgeving is namelijk opgebouwd uit platformen die je Tetris-gewijs door het level kan schuiven. Dat opent een hele reeks strategische mogelijkheden. Zo kan je een overmacht aan vijanden één voor één uitdunnen door ze op je platform te isoleren. Of nog veiliger: ze op hun persoonlijke eilandje gevangen zetten terwijl jij er op een ander vlot vandoor gaat. Toedels!
Dat klinkt misschien laf, maar de tegenstand is met veel en ze meppen er niet naast. Hoe lang dat allemaal blijft boeien, kan ik moeilijk zeggen. De levels uit de demo zijn om begrijpelijke redenen niet random opgebouwd – anders blijf je gewoon de demo spelen – maar in het tweede zit het schuiven van de platformen als iets complexer in elkaar.
Nobody saves the world
Nobody is een kalende bleekscheet met het charisma van Sociaal Incapabele Michiel. Moet zo’n kleurloze snul de wereld redden? Gelukkig vindt onze sympathieke loser een magische stof waarmee hij in de coolste personages kan veranderen. Van een koene ridder die evenveel slaag kan incasseren als uitdelen tot een rat met scherpe giftanden.
Die centrale mechanic verandert Nobody Saves The World van een simpele dungeon crawler in een originele actie-RPG. Door slim en snel van vorm te veranderen kan je de vaardigheden van de verschillende personages combineren en de zwaktes van de hordes vijanden uitbuiten. Iets te vaak verslikte ik me daarbij nog in de controls, maar veel wordt goedgemaakt door de kleurrijke visuals en schattige designs van de monsters.
De game wordt gemaakt door het ervaren Drinkbox Studios, dat ons al charmeerde met Guacamelee en Severed. Het lijkt dus wel goed te komen met die stakker van een Nobody.
Mind Scanners
Ik ga er geen doekjes om winden: Mind Scanners is een psychotherapeutische kloon van Papers, Please. In plaats van paspoorten controleer je hier mensen hun bovenkamer en in plaats van het communistische Arstotzka ben je in dienst van het dystopische The Structure.
Nadat je iemands gedrag als krankzinnig hebt geïdentificeerd moet je de gedachten van dat individu opnieuw gezond maken. Afhankelijk van het type waanzin gebruik je daar verschillende futuristische breinmachine voor. Die werken allemaal anders. Bij het ene wijs je het juiste symbool aan, een ander moet je dan weer voorzichtig richting maximale capaciteit draaien. Op zich simpele handelingen, maar door de tijdsdruk – het regime verwacht dat je per dag een aantal patiënten behandelt – duikt het stressniveau toch de hoogte in.
Echt origineel is het niet, maar het achtergrondverhaal over je ontvoerde dochter prikkelde toch mijn synapsen. Met Game Pass Ultimate kun je het volledige spel trouwens al op pc spelen.
Zo, dat zijn ze: de beste demo’s van het ID@Xbox Winter Game Fest. Leuke selectie (al zeg ik het zelf) maar uitgezonderd twee à drie andere titels was de kwaliteit ver te zoeken. Sommige titels zijn een regelrechte aanfluiting voor de paar demo’s hierboven die wel de moeite zijn. Van de 37 miljoen demo’s tijdens Steam Next Fest kan je dat verwachten. Maar in een gecureerde selectie van 35 games zou dat eigenlijk niet kunnen.
Om af te sluiten nog een boodschap van algemeen nut: soms houdt een ontwikkelaar zijn demo ook na de eventperiode in de lucht, maar voor de zekerheid download je ze toch maar voor 21 december. En als je echt in tijdsnood komt, ga dan voor Blacktail of Nobody Saves The World. Veel plezier, en laat zeker weten of je het met de keuzes eens bent.
