Review Jurassic World Evolution 2

Jurassic World Evolution 2′ stelt amateurpaleontologen en wannabe-managers opnieuw de vraag: ‘Are you out of a job … or are you extinct?’ Verwacht u aan een hoop virtuele dinopret wanneer alles goed gaat en een hoop grijze haren wanneer de bezoekers het avondmaal worden. Welcome to Jurassic World!

In 2018 verscheen ‘Jurassic World Evolution’, ongeveer tegelijkertijd met de bioscooprelease van ‘Jurassic World: Fallen Kingdom’ (de zwakste film in de reeks, helaas). Door omstandigheden speelde uw dienaar toevallig pas dit jaar ‘JWE’, met drie jaar vertraging. Het spel zit nog vers in het geheugen, wat vergelijken pro/contra makkelijker maakt. De ‘Main Campaign’ vindt plaats na de gebeurtenissen uit ‘Fallen Kingdom’, en is eigenlijk niet meer dan een veredelde tutorial. Jouw missie als lid van het DFW (Department of Fish and Wildlife): de wilde dinosaurussen die nu de volledige USA bevolken (zonder kooien, zonder restricties) proberen te vangen én vooral gevangen te houden.

Naast een quasi-evidente ‘sandbox’ mode (waarbij je zonder verplichtingen loos mag gaan) en een reeks ‘challenges’, was ondergetekende onmiddellijk aangetrokken tot het intrigerend genaamde ‘Chaos Theory’. Kort samengevat: we mogen de belangrijkste momenten uit de films virtueel herbeleven, maar gepresenteerd als een ‘wat als?’-scenario. Oh, yes. ‘Jurassic World Evolution 2’ had my curiosity, but now it has my attention. De speelmodus is voor ‘experienced users’, en het spel stelt voor om toch eerst de gewone ‘campaign’ te spelen. Ik durf me geen expert noemen, want voor hetzelfde geld gelden er volledig nieuwe gameplay mechanics. Ik kies op veilig, en start de main campaign.

Verteller Cabot Finch is terug, en zijn grapjes kunnen nog steeds gecategoriseerd worden onder ‘dad humour’. Ook Jeff Goldbum en Bryce Dallas Howard tekenen opnieuw present, en helaas bleek Chris Pratt nog steeds te duur om Owen Grady in te spreken. Nu is Pratt de laatste weken wel in opspraak gekomen door zijn vreemde Instagramposts waarin hij zijn zieke zoon lijkt te negeren en zijn twijfelachtige geloofsovertuiging. In deel 1 werd zijn personage Owen Grady ingesproken door A.J. Locascio, met erg zoutloze en makke resultaten. Oprecht vreemd, want in ‘Back to the Future: The Game’ was Locascio een uitmuntende Marty McFly.

Net als in het eerste spel moet elk gebouw verbonden worden met een elektriciteitsnetwerk. Dat is echt van een ongelofelijke knulligheid die serieus wat plezier uit het spel trekt. Te veel of te weinig stroom doet het park haperen, en bij momenten zit je minutenlang vruchteloos te zoeken naar een oplossing. Méér kabels? Minder palen? Meer generatoren? Zucht. Wanneer ik een spel speel met dinosaurussen, heeft mijn brein zich reeds ingesteld op een gebrek aan realisme. ‘Jurassic World Evolution’ poogt geen hyperrealistische simulatie te zijn, maar een leutige theme park-ervaring. Hobby-elektricien spelen is niét my idea of fun. Gooi die onzin volgende keer overboord, en focus op de pret.

Het is quite impressive dat ‘JWE2’ heeft onthouden (en dus ook suggereert) hoe mijn savegame uit het vorige spel heette (‘Juliassic Park’). Handig! Een nieuwigheid zijn de ‘Time Controls’, waarbij je de tijd in het spel kan pauzeren om bepaalde faciliteiten – gebouwen, hekken – rustiger te plannen en te bouwen. Omgekeerd kan je ook de tijd versnellen om bepaalde saaie stukken – zoals het transport van een verdoofde dinosaurus – door te spoelen. Eveneens nieuw: de mogelijkheid om een ‘Ranger Post’ te installeren binnenin een dinosaurus-enclosure. Op die manier kunnen ranger teams (die dinosaurussen voeden, schade aan het park herstellen, brandjes blussen, etc.) automatisch een periodieke check-up van de beestjes doen. Nice. Net als de time controls lijkt me dit een verandering die geïmplementeerd is om frustratie te voorkomen. Goed dat developer Frontier Developments heeft geluisterd naar de klachten van de spelers. Enfin, niet naar alle klachten – cf. die drommelse elektriciteit!

Tijd om de ‘Chaos Theory: What If?’ modus te ontdekken. In die modus speel je doorheen vijf scenario’s uit de films: Jurassic Park, Jurassic Park: San Diego (The Lost World: Jurassic Park), Isla Sorna: Site B (Jurassic Park III-Jurassic World), Jurassic World en Return to Isla Nublar (Jurassic World: Fallen Kingdom). De naam ‘What If?’ verwijst naar het feit dat jij deze keer in charge bent van het park en kan proberen om het beter te doen dan die incompetente prutsers uit de films. Het is uiteraard heerlijk om een quasi-perfecte digitale kopie van het legendarische park uit de eerste film te maken. Fan service at its finest.

Conclusie

Had het meer mogen zijn? Zeker. Had het meer moéten zijn? Nee. ‘Jurassic World Evolution 2’ is effectief meer van hetzelfde – nu ook met Mosasaurus en extra veeleisende bezoekers! Fans van deel één likkebaarden bij het idee, anderen hebben hier niets te zoeken. Zestig euri is misschien een beetje duur voor de casual gamer, maar de liefde voor dinosaurussen is evident bij de ontwikkelaars. They spared no expense, dus waarom zouden wij dat moeten doen?