Review Demon’s Souls: het zal je ziel stelen

Zoals vele andere games werd met Demon’s Souls een oude klassieker vanonder het stof gehaald en geremastered. Deze werd een van de (weinige) exclusieve launch titles voor PS5. Doet de game de nieuwe generatie eer aan?

Prologue

Demon’s Souls is de game die het subgenre van Soulsbourne games in gang zette. Het idee van een munteenheid te verzamelen wanneer je door de wereld gaat was natuurlijk al lang bekend, maar de twist komt wanneer je sterft. Dan begin je weer vanaf het begin en ditmaal zonder je munteenheid. Deze kan je terugverdienen door naar de plek te gaan waar je dood ging. Maar… dan moet je daar uiteraard opnieuw geraken.

Demon’s Souls is een game die origineel speelbaar was op de PS3. Deze heb ik ook zelf aangekocht en je kan wel zien dat het uit deze periode van games komt. Niet alleen de graphics maar ook de controls voelen verouderd aan. Movement en camera angles die helemaal door de war geraken maken de game nog moeilijker dan het zou moeten zijn. Deze punten werden duidelijk aangepakt in de remaster, waarover dadelijk meer.

Verhaal

De game speelt zich af in het rijk van Boletaria. Dit rijk lag onder vuur van een wezen genaamd “The Old One”. Hij bracht de dichte mist en die ziel-etende demonen naar de wereld. Gelukkig werd deze lang geleden in slaap gebracht, maar natuurlijk werd de demonische kracht weer ontwaakt door de acties van de huidige koning. De ontwaakte Old One brengt zijn leger van demonen mee om de overschotten van het koninkrijk uiteindelijk voor zich te nemen.

Jij als speler komt ook naar Boletaria om zielen te verzamelen en sterker te worden. Wanneer je voor de eerste maal sterft word je gebonden aan de Nexus. Je ziel blijft voor eeuwig terugkeren, wat je onsterfelijk maakt. Tot wanneer de Old One weer in slaap wordt gebracht, blijft je ziel verbonden met de Nexus.

Zo begint je pad om The Old One voor eeuwig in slaap te sussen en je ziel uiteindelijk te bevrijden van deze akelige loop.

Gameplay

Zoals ik al zei is het een Soulsbourne game. Degene die het genre definieerde dan nog wel. Een soulsbourne game houdt in dat je meestal zielen gaat verzamelen door demonen of monsters te verslaan. Het is een RPG waar je ook je uitrusting volledig kan aanpassen. Helm, broek, borstkas en wapens kunnen allemaal gekozen worden. Het zou natuurlijk ook geen fantasiewereld zijn als er geen magie te vinden was.

De zielen die je verzamelt kan je gebruiken voor verschillende dingen. Zo kan je je personage sterker maken en hij/zij meer kracht, leven of stamina geven. Je kan met deze zielen ook items kopen zoals geneesmiddelen of stenen om je wapens te scherpen én je kan je wapens ermee upgraden. Voor dit laatste zijn er nog speciale items nodig, maar gecombineerd met een aantal zielen kan je zo je wapen dat tikkeltje sterker maken.

Er zijn tal verschillende wapens die je kan kiezen om mee te spelen. Zwaarden, speren, bogen en magie zijn daar allemaal voorbeelden van. Vergeet niet dat een schild ook altijd een mogelijkheid is…

Wanneer je de game opstart krijg je ook een keuze tussen een heleboel verschillende classes. Beetje overweldigend mocht het je eerste keer zijn. Wat voorbereidingswerk is wel aangeraden. Maar door het feit dat er veel verschillende wapens en classes zijn, zijn er heel veel mogelijkheden om nieuwe dingen uit te proberen. Je eerste playthrough is meestal wat zoeken naar wat je precies allemaal kan doen en meestal zorgt dat ervoor dat je skills en dergelijke totaal niet goed staan. De tweede playthrough zal het al wat beter gaan en kan je meer en meer beginnen experimenteren om zo een perfecte built te maken voor je personage. Zo kan je een volledig luck-based personage maken of eentje die enkel met magie te werk gaat.

Elk wapen heeft een verschillend soort aanval. Gelukkig kan je niet enkel aanvallen maar is er ook nog de befaamde dodge roll die je leven waarschijnlijk zo’n honderd keer zal redden. Met het snelmenu kan je makkelijk switchen tussen wapens en kan je vlug in een boss-battle een kruidenblaadje eten om je gezondheid wat bij te vullen (dit is geen aanrader…)

Doodgaan is leren

Het scherm “You Died” zal je zoveel keren zien dat je ze niet meer op je beide handen zal kunnen tellen. Soms zal het ook door belachelijk stomme dingen gebeuren. Rollen van een klif, een heavy aanval doen terwijl je het niet bedoelde, een backstab missen en zo iemand verschrikkelijk kwaad maken of rollen in een vuurbal. Allemaal voorbeelden van wat ik heb meegemaakt. Maar het is normaal om te sterven, het is een leerproces. Je wordt beter en beter door alles te ontdekken in de verschillende werelden. Je leert vijanden kennen door fouten te maken en dat geldt ook voor bosses.

Helaas is de straf voor fouten maken verschrikkelijk groot aangezien je al je zielen verliest en nog eens terug wordt geworpen naar het begin van het gebied waar je je in bevindt. Dat zorgt ervoor dat je opnieuw heel de weg mag afleggen om je zielen terug op te kunnen rapen. Helaas is dat ook niet altijd mogelijk…

Door te sterven kom je ook terecht in je zielsgedaante. Door in je zielsgedaante te zijn, verlies je een deel van je gezondheidsbalk. Dit is cruciaal om te overleven en kan je ongedaan maken door gebruik te maken van een bepaalde steen die te vinden is in de wereld.

Remaster

Deze game is echter wel een remaster dus moet er ook even gekeken worden wat er nu precies veranderd is in vergelijking met de originele. Wel, allereerst zijn de graphics fenomenaal en het toont je duidelijk hoe krachtig de PlayStation 5 wel niet is en wat ze eruit kunnen halen. Ik kreeg kippenvel toen ik de dragon voor de eerste keer zag.

Buiten de graphics zijn er ook tal van nieuwe improvements gemaakt. Zo kan je items naar de Nexus sturen als je ze niet meer mee kan dragen. De menu’s zijn mooier gemaakt en de controls maken de game ook veel dynamischer.

De game maakt ook goed gebruik van de haptic feedback binnenin de nieuwe DualShock controller. Wanneer de draak passeert om de brug in vlammen te zetten waar je net als Usain Bolt over sprintte voor je leven, trilt je controller in verschillende frequenties om je een realistisch gevoel te geven.

Multiplayer

Wat het ook leuk maakt is dat er multiplayer elementen te vinden zijn in deze game. Ja, je kan het co-op spelen met twee andere vrienden en ze helpen om een boss te verslaan die jij al hebt neergeveld. Maar dat vind ik niet het leukste multiplayer element.

In de wereld vind je soms achtergelaten bloedplekken, vergelijkbaar met degene die jij achterlaat wanneer je doodgaat. Wanneer je in aanraking komt met zo’n bloedplek kan je een spirituele gedaante zien van een andere speler. De spirituele gedaante speelt de laatste momenten af van de speler die hier gestorven is. Je ziet letterlijk hoe iemand anders neergeveld wordt door eenn of andere vijand of een domme fout maakt.

Erg om dat te zien gebeuren, maar op deze manier krijg je wel een waarschuwing dat er iets aan zit te komen. Het waarschuwen gebeurt niet enkel op deze manier. Er is ook een mogelijkheid om berichten achter te laten op plaatsen. Wanneer je dat doet, kunnen spelers je bericht lezen in hun wereld en kiezen of deze goed ontvangen werd of slecht. Ikzelf nam het voor mijn rekening om ook alle spelers te waarschuwen voor het gevaar dat op hen stond te wachten.

Deze berichten kunnen ook dienen als richtingsaanwijzers want deze ontbreken wel in de game. Dat is niet noodzakelijk slecht, maar het zorgt er wel voor dat je vaak wat moet zoeken wat nu precies de bedoeling is. In vele andere games worden we vaak bepamperd zodat we weten waar we precies naartoe moeten. Hier is er geen pamper te zien en mogen we het lekker zelf uitzoeken.

Spelers kunnen ook je wereld binnendringen. Hoe leuk is dat! Zo ben ik eens neergestoken geweest door iemand die plots kwam opdagen. Dan nog wel net nadat ik mijn zielen weer terug gevonden had… Er is echter een item om deze uit je wereld te stoten. Hou die maar goed bij je.

Soms zal je ook witte schimmen zien passeren op je scherm. Dit zijn spelers die op dat moment op dezelfde locatie zitten als jij. Je kan ze voor een moment zien vechten of bewegen. Het geeft je een unieke connectie om te weten dat er nog iemand is in de wereld die naast je zijde staat…

Verdict

Dark Souls wordt vaak gezien als een moeilijke game. ‘Moeilijk’ valt natuurlijk subjectief op te vatten maar het is een feit dat je niet onmiddellijk een wereld zomaar zal uitspelen. Afhankelijk van je skills kan het voorkomen dat je na twee uur spelen letterlijk nergens verder geraakt zijn. Je zal enorm vaak doodgaan en de game is dan ook absoluut niet voor iedereen.

De graphics zijn fenomenaal en qua remake kan er zeker niet geklaagd worden. Bluepoint games leverde uitstekend werk om een oude klassieker in een nieuw jasje te steken. En wat voor een glimmend jasje is dat!

Als eerste echte exclusive voor de PS5 is dit een goed begin van de console. Een iets andere game dat niet voor iedereen weggelegd is, maar toch zeker de moeite waard om je in te verdiepen. Verdiepen zal wel nodig zijn want er wordt nergens vermeld waar je precies naartoe moet om de boss te gaan vellen van de wereld. Daarvoor zal je moeten rekenen op je buikgevoel of berichten die andere mensen hebben achtergelaten.