Het is ondertussen al een tijdje geleden dat ik ben afgestudeerd, maar pas recent startte ik een full-time job als technologiejournalist. Een job waar ik heel dankbaar voor ben en waar ik dan ook plezier dagelijks heel wat afstand voor afpendel. Dat betekent echter ook dat ik heel wat minder tijd heb voor mijn hobby en passie: gaming. Meer dan ooit besef ik hoe ‘time’ inderdaad gelijkstaat aan ‘money’. Het was onder andere de reden waarom ik meteen een Switch heb gekocht wanneer ik mijn pendelleven inzette. Dat was een maand geleden. Het aantal keren dat ik mijn Switch sindsdien bij me had: één. Aantal keer dat ik mijn Switch effectief uit mijn tas heb gehaald: nul. De Switch treft echter geen schuld, het is een geweldige console en ideaal gezelschap voor onderweg. Ik kan ook heel wat console-waardige games onderweg spelen zoals The Legend of Zelda: Breath of the Wild, Mario Odyssey, Wolfenstein II: The New Colossus en Mario + Rabbids: Kingdom Battle en dan heb ik het nog maar enkel over de big budget AAA-titels.
Depleted energy
Er is dus geen gebrek aan goeie games en hardware die al deze software vlotjes onderweg kan draaien. Het probleem is echter dat een mens slechts een beperkte hoeveel energie heeft en uiteindelijk ook zijn slaap nodig heeft. Op de trein moet ik alvast wat werk verzetten en in de tijd die over blijft is het moeilijk om energie op te brengen om nog mijn focus te vestigen op een game. Dan sluit ik liever mijn ogen en haal ik zo wat broodnodige slaap in.
Toch blijf ik zoeken naar manieren om gaming te integreren in mijn levensstijl, want wanneer ik dit niet doe voelt het alsof ik mezelf verloochen.
In de weekends dan maar, zou je denken. Helaas zijn weekends vaak een opeenstapeling van alle taken die ik tijdens de werkdagen niet kon afronden. Daarnaast zijn er ook zaken zoals Babblefield en mijn podcast Tussen Pod en Pint die heel wat van mijn tijd vragen in het weekend. En zo is de tijd om te gamen wel heel gelimiteerd. Toch blijf ik zoeken naar manieren om gaming te integreren in mijn levensstijl, want wanneer ik dit niet doe voelt het alsof ik mezelf verloochen. Uiteindelijk wil ik gewoon zoveel mogelijk games spelen en mijn tijd investeren in het consumeren en produceren van gaming content (zoals nieuws). Ik streef er nog steeds naar om betrokken te blijven in de gaming journalistiek en wil dit koste wat kost ook blijven doen. Daarvoor moet ik echter terug wat meer gamen.
Belofte aan mezelf
Dit artikel is dus meer een belofte aan mezelf om uiteindelijk gewoon de ‘kracht’ te verzamelen om mijn ogen wat langer open te houden en de controller op te pikken. Hopelijk maak ik zo van gamen terug een gewoonte zodat het me niet meer zoveel energie kost. Ik zal sowieso niet meer zoveel games kunnen spelen als vroeger, maar dagelijks gamen om het momentum hoog te houden en betrokken te blijven zou een mooie stap zijn. In een vervolgartikel houd ik je verder op de hoogte over de huidige staat van mijn gaming-lifestyle.
